Herkes şüphesiz herkes neden ben mutlu değilim demiştir bende dahil.Çünkü mutluluğu ona,buna yada başka birşeye bağlı kalarak yaşamak zannediyoruz.Oysa mutluluk en ufak birşeyden mutlu olmak değil midir mesela seni anlayan bir arkadaşının olması bir şans bir mutluluk ailenin olması ama biz bunların kıymetini bilmiyoruz ki çünkü onlar elimizde dışarda kimsesiz bir çocuk biz ailemiz var diye mutlu olamazken hep başka sebeplere mutluluğu bağlarken onun sahip olduğu ailesi bile yok.Mesela birinden hediye almak,en sevdiğin sanatçının konserine gidebilmek yada çılgınca alışveriş yaptığında oluşan mutluluk değil de ne ?
Annem hep insan elindekinin kıymetini kaybedince anlar der biz bnları kaybedersek nolur acaba sadece bir kişiye mutluluğum dediğimiz bir dünyada bunları kaybedersek herhalde dünyanın en şanssız en mutsuz kişisi ilan ederiz kendimizi.
Düşündüm de en ufak şeylerle mutlu olabilirmişiz aslında ona buna yada başkasına muhtaç olmadan