Sabah uyandım. Sporsuz geçen ikinci günüm. Olur bana arada öyle,hiç durmadan hareketle geçen günlerin ardından bazen hiç bir şey yapasım gelmez. Oğlum henüz uyuyor ve eşim tamirlerine dalmışken fırsattan istifade kahvemi alıp bahçeye çıktım. Sessizlik,huzur. Sessizlikten bu kadar bunalıp,yine de onun cazibesinden kaçamamak bize Tanrı'nın bir laneti mi acaba diye düşünürken,yumuşak rüzgarda dans eden yapraklara takıldı gözüm. Çok güzellerdi. Hırsları yoktu,endişeleri yoktu,kendilerini hiç bir şeye mecbur hissetmiyorlardı. Sadece,doğanın aniden değişen ruh hâline ayak uyduruyorlardı. Mutlulardı. Ve bu mutlulukları bana da bulaştı...

Mukadder Sarı