İnsan, nefes alarak değil; severek yaşar. Kalbi atan herkes hayattadır sanılır ama sevmeden yaşayanlar, yalnızca zamana katlanır. Çünkü sevgi, ruhun gıdasıdır; alınmadığında beden ayakta kalsa da insanın içi yavaş yavaş çöker.

Sevmemeyi güç sananlar yanılır. Asıl cesaret, incinme ihtimaline rağmen sevebilmektir. Sevmek, zayıflık değil; insan kal... Devamını Gör

Günün birinde
sevmenin zevkini tanıyacak mısın?
Bir kalbin başka bir kalpte
kendine yuva kurmasının
nasıl bir sükût, nasıl bir fırtına olduğunu
öğrenecek misin?

Aşık olmanın doğası
bir ödül değildir belki,
daha çok cesaret ister.
Kırılmayı göze alanların
elini tuttuğu bir uçurumdur aşk.
Düşerken kanat çıkar mı insan,
yoksa kanat sandı... Devamını Gör

Ya beyninin her dediğini kabul eder, kölesi olursun…
Ya da beyninin fısıldadığı korkulara, şüphelere, bahanelere kafa tutar; kendi hayatının efendisi olursun.

Beyin, sizi korumak için konuşur. Riskten kaçar, yeniliğe direnç gösterir, alışkanlıkların konforunda yaşamak ister. Çünkü bilinmezlik ona göre tehlikedir. O yüzden çoğu zaman “Bırak”, “E... Devamını Gör

Sadece bir tane… Sonrasının nasıl olduğunu bilmiyoruz, geri dönüşün mümkün olup olmadığını da. Bu yüzden, bugün attığınız her adımın yarınınıza nasıl bir iz bırakacağını düşünmek zorundasınız.

Hayat, kendiliğinden şekil alan bir hamur değildir; siz yoğurursunuz, siz biçim verirsiniz. Doğru kararlar da yanlışlar da sizin elinizden çıkar. Bir gün ... Devamını Gör

Hayat, bize verilen bir sahne değil; bizim kurduğumuz bir oyundur.
Ve bu oyunun yönünü belirleyen şey, çoğu zaman “yapmak zorunda olduklarımız” değil, “yapmayı gerçekten istediğimiz” şeylerdir.

Her insanın içinde bir çağrı vardır.
Kimi fısıltı gibidir, kimi gök gürültüsü kadar güçlü…
Ama her biri bize, kim olmak istediğimizi, nereye yürümemiz... Devamını Gör

Hayat, uzun bir yol gibi görünse de aslında küçük anların toplamıdır.
Bizi var eden şey; büyük planlarımız, yıllara yayılan hedeflerimiz değil, tam da şu anda verdiğimiz kararlar, attığımız adımlar ve yaşadığımız anların içindeki duruşumuzdur.

Bir insanın hikâyesi, yaptığı tercihlerle şekillenir.
Bazen tek bir seçim, bir ömrün yönünü değiştiri... Devamını Gör

Yarın, bugünün gölgesini değil; cesaretinizin izini taşır.
Hayat, sadece yaşananlardan ibaret değildir; insanın kendi içinde kurduğu dünyalardan, kurmaya cüret ettiği büyük hayallerden doğar. Çoğu zaman sınırları biz çizeriz, sonra da o çizgilere esir oluruz. Oysa yarın, sadece bir gün değildir—yeniden başlayabilme gücüdür.

Kendinizi bugünün yo... Devamını Gör

Bir çizginin ucunda duruyoruz aslında,
ne tamamen karanlık,
ne de baştan sona aydınlık.
Gülüşlerimiz yarım,
acılarımız tam değil,
kaderimiz sanki hep “arada bir yerde”.

Bazen bir kahkahanın kenarında duruyor insan,
tam gülecekken hatırladığı bir sancı
boğazına düğümleniyor.
Bazen de hüzne boyanırken birden
ufak bir tebessüm dokunuyor om... Devamını Gör

Miras sadece para değildir,
bazı sözler kalır, bazı izler silinmez…
Bir ömrün gölgesi düşer çocuklarının kaderine,
ve iyi bir adamın adı,
yıllar geçse de eskimez.

Babanın yürüdüğü yollar
sen adım atmadan aydınlanır bazen,
çünkü insanlar onu anlatır önce:
“Baban iyi biriydi…” derler,
senin omzuna görünmez bir onur bırakırlar.

Bir gülüş... Devamını Gör

Sonra bir gün herkes
sevdiklerine kavuşacak dediler…
Biz de başladık ölümü beklemeye,
çünkü özlem en çok babaya ağır gelir.

Babam…
Adın geçince bile titrer içimdeki çocuk,
yıllar geçer, sesin geçmez,
bir kez sarılsam dünyaya yeniden başlardım
ama dünya sensiz hep yarım, hep eksik.

Dediler ki;
“Sabret, kavuşma uzak değil…”
Oysa sabır ... Devamını Gör

Yusuf’un kıssasında saklıdır bu sözün ağırlığı,
Karanlığın ortasında bile
Rabbin yazdığı umut ışığıdır.
Kuyu dar olsa da rahmet geniştir,
Ve her sabır, vaktini bekleyen bir bahardır.

Bugün ağlıyorsan…
Gözyaşın kaderine yazılmış bir temizlik gibidir,
Yüreğini arındırır, kalbini hafifletir.
Hiçbir damla boşa akmaz,
Hiçbir hüzün sebepsiz de... Devamını Gör

Ne zaman kırıldı içimizdeki o çocuk,
Ne zaman soldu gözlerimizdeki o ışık,
Biz de fark etmedik…
Zaman, sessiz bir hırsız gibi
En çok içimizden çaldı bizi.

Ne hevesimiz kaldı…
Bir zamanlar koşarak gittiğimiz yollar
Şimdi adımlarımıza ağır geliyor.
Dizlerimiz değil, yüreğimiz yoruluyor artık;
Çünkü incindikçe insan,
Yürümeyi değil, umut... Devamını Gör

Kalbin kararmasın, yüreğin yorulmasın.
Bir nefes al, bırak omzundaki yükleri,
Rabbine teslim ol…
Çünkü bazen çözüm, insanın kendini bırakışında gizlidir.

Fazla düşünme…
Düşünceler büyüdükçe dertler dev olur,
Kaygılar gölgelendikçe güneş görünmez.
Sen kalbini hafiflet, yüreğini temizle,
Bir adım geri çekil ki, hakikat sana yaklaşsın.

Al... Devamını Gör

Neyi fark ettim biliyor musun?
Acıtmayan bir cümle gibi duruyor belki,
Ama içimde yankısı dağları devirdi:
Sen, beni kaybetmekten korkacak kadar sevmedin.

Ben elimde kalan son güzel yanımla seni tuttum,
Kırılgan bir umutla, titreyen bir sabırla…
Sen ise hep gitmeye hazırdın,
Ne bir telaş vardı gözlerinde,
Ne de kalbinde “ya kaybedersem” k... Devamını Gör

Yazdıklarımı sildiğim olmuştur,
kalbimin kenarına çarpan kelimelerdi çoğu.
Birkaç harf, bir gölge, bir sızı…
Ama bilirim, silinen her sözün ardında
yeniden doğmayı bekleyen başka bir acı durur.

Sildiklerimi yeniden hiç yazmadım,
çünkü her cümle kendi vaktinde yanar.
Bir defter tutar hayat,
ve bazı satırlar okunmadan düşer sayfadan.
Öğren... Devamını Gör

Bazı anneler,
gündüzün ağırlığını gecelere taşır,
uykusuzluğunu gülüşlerinde saklar,
kimse bilmezken onlar bilir
bir kalbin kaç kere kırılıp
yine de sarılabileceğini…

Bazı anneler,
dünya sırtlarına binerken bile
çocuklarının yükünü hafifletir,
kendi acısını sessizce yutar
ama bir “iyiyim” diye gülümser
kimselerin görmediği bir sabırla.... Devamını Gör

Dört ayak duruyordu kadim bir şehrin kalbinde,
Taştan, zamandan, tarihten bir sessizlik yükseliyordu.
Bir gün, o sessizliğe bir insan ayak bastı;
Yüreği adalet, nefesi hakikat kokuyordu.

Minarenin gölgesine bir ayak daha eklendi o gün,
Taş değil canla, sözle, onurla yazılmış bir ayaktı. Adı Tahir’di…
Ten rengi değil, vicdanının rengi konuşu... Devamını Gör

Sen ne kadar incelersen incel,
o kalın duvarlı kalpler
yine de titreşmez senin iyiliğine.
Bir gül bırakırsın eşiğine,
o dikenleri görür.
Bir ışık yakarsın önüne,
o gölgesine söver.

Sen kanatlarını katlayıp susarsın,
yine de “gürültü” der sana.
Çünkü görmek istemeyene
güneş bile fazla parlaktır.
Duymak istemeyenin kulağında
melek sesi ... Devamını Gör

Neden ölümle çok mutluyum, neden dokunduğunda içime bir ferahlık doluyor,
biliyor musun?
Bu soruların cevabı bugünün gölgesinde değil…
Yıllar önce, içimde saklanan o küçük çocuğun kalbinde.

Bir zamanlar,
elleri titreyen bir umut gibiydi hayat.
Dalıp giderdi gözleri, kimse anlamazdı içinden geçen fırtınayı.
Yalnızlığı, oyuncaklarından daha ... Devamını Gör

Gün geçiyor…
Ve sen, ruhunun kuytularında
kimseye söylemediğin bir sır gibi
biriktiriyorsun onu.

Her nefeste biraz daha,
her bakışta bir damla daha
ekliyorsun kalbine.
Sanırsın ki zamanın avuçları geniş,
sığdırır içine bütün özlemleri…
Oysa daralıyor her geçen gün,
sen biriktirdikçe çoğalıyor eksikliğin.

Kalbin, ona ayrılmış bir oda ... Devamını Gör