Seni yaşamadan ölmek istemiyorum…
Çünkü hayat dediğin, nefesle değil
senin adını içimden geçirdiğim anlarla ölçülüyor.
Bir gülüşün var ya,
ömrün tartısını değiştiriyor.

Daha elini tutmadım belki,
ama içimde yıllardır sana ayrılmış bir yer var,
kimse bilmez, kimse dokunamaz.
Orada bir bahar büyüyor her sabah,
seninle açacak bir çiçek gibi... Devamını Gör

Senin kimseye ihtiyacın olmasın diye
kendimi rüzgârın önüne siper ettim,
yoluna düşen her gölgeyi avuçlarımda ezdim.
Yeter ki sen eksilmeyesin…
Yeter ki yüreğin üşümesin.

Ben sana her şey olurum;
uykuna gece, nefesine ses,
yorgunluğuna omuz,
düştüğün yere yara bandı olurum.
Bir gülüşün yeter, dağları taşır bedenim.

Sen varlığını bende... Devamını Gör

Adımların bazen titrer,
yüreğin bazen yorulur,
ama sen her düşüşte yeniden doğrulan
kadim bir güç taşırsın içinde.

Aynaya her baktığında
sadece yüzünü değil,
gördüklerine rağmen dimdik duran
bir ruhu seyrediyorsun aslında.

Dünya seni sınar,
insanlar anlamaz,
kelimeler yaralar belki…
ama senin özündeki ışığın
hiçbir gölgeye borcu yok... Devamını Gör

Ne kadar zor olursa olsun,
Yolun taşına da, gecenin karasına da varım.
Omzuma düşen her yükte sen varsın ya,
Dünya birden hafifliyor, kalbim yeniden ısınıyor.

Gücüm biterse tut elimden,
Senin nefesin yeter bana yeniden doğrulmaya.
Bir dağ gibi çökerse hayat omuzlarımıza,
Kaldıramıyorsak bile…
Bırak beraber yıkılalım,
Beraber dağılalım rü... Devamını Gör

Güneş doğmadan ismini fısıldıyor rüzgâr,
ben uyanmadan uyanıyor içimde özlemin.
Saate bakmıyor artık yüreğim,
çünkü sensiz her dakika
geri sayım gibi, eksiliş gibi, yarım bir nefes gibi.

Gecenin yarısında bile
ay ışığına değil, hayaline bakıyor gözlerim.
Uykuya değil, sana dalıyorum;
karanlık düşerken değil,
sen aklıma düşünce aydınlanıy... Devamını Gör

Bir yorgan vardı, kokusu eve benzer,
çocukluğum gibi sıcak, annem gibi sessiz.
Gece üşümesin diye örten bir çift el,
dünyanın tüm iyiliğini avuçlarında taşırdı sanki.

Sonra bir gün…
Aynı eller toprağın altında kaldı,
biz üşümeyelim diye titreyen kalp
soğuk bir sessizliğe bıraktı kendini.
Toprak ağırdı, yorgan hafif;
ikisi arasındaki fark... Devamını Gör

Hastaneden çıkacak diye umutla beklerken,
Koridorların beyazı bile umut kokuyordu o gün.
Kalbim, iyi haber duymaya ayarlı bir saat gibi,
Dakikaları dua ederek vuruyordu usul usul.

Sonra biri geldi…
Sözleri ağırdı, taşıyamadı dudaklarının titrek çizgisi.
“Başınız sağ olsun…” dedi,
Ve bir anda dünyamın rengi söndü.

O an kaç yıl yaşlandım ... Devamını Gör

Kaç günbatımı daha seyredebilirim,
Kaç şafak sökümü nasibimde acaba?
Gökyüzü her gün aynı değil,
Renkler yorgun düşer bazen ufkumda.

Bir hüzün çöker gecenin koynuna,
Ay sessizce dinler umutla yanımda.
Her ışık, her gölge bir sır taşır,
Ve ben sayarım zamanı, avuçlarımda.

Rüzgarın fısıldadığı hikâyeler,
Dökülür içime, damla damla.
Yaşa... Devamını Gör

Neden bu kadar acı veriyor dünyayı sevmek,
Her gülüşün arkasında bir fırtına saklıyken?
Kalbimi açtım, umut ekmek için sessiz topraklara,
Ama ellerim boş, gölgelerle dolu her köşe.

Sevgi dedikleri bir yel misali,
Bazen sıcak sarar, bazen yakar teni,
Ve insan, gözlerini kapatır dünyaya,
Ama acı, yine de düşer kalbin tam ortasına.

Çünkü s... Devamını Gör

Bir önyargı verin bana,
Dünyayı yeniden oynatayım.
Tahtasında adaletin titrediği,
Gölgesinde merhametin büyüdüğü bir sahne kurayım.

Her adımda kırılan kalplerin sesi,
Her nefeste unutulmuş düşlerin soluğu…
Oysa bir önyargı yeter,
Yeniden yazayım insanları,
Sevgiyle dokunulmuş yanlızlıklarını.

Gözlerimde adaletsizlikten doğan gökkuşakla... Devamını Gör

Artık sokağa çıkmaz oldu insan.
Bir zamanlar nefes aldığı, yürürken içinin açıldığı yollar şimdi yorgun… Şehir, eskiden gülüşleri taşıyan kaldırım taşlarının üzerinde artık haksızlığın gölgesi dolaşıyor. Kimin eline bakarsan güç, kimin sözünü dinlersen çıkar konuşuyor. Edepsizlik, pervasızlık ve saygısızlık bir virüs gibi yayılıyor; kimse ne kendi... Devamını Gör

Bakmayı bilen bir göz,
Geceden gündüz çıkarır,
Karanlığın içinden yol bulur,
Suskun taşlardan söz duyar.

Bir damla yağmur iner,
O göz onunla konuşur;
“Düşmek de bir yolculuk,” der,
“Toprağa varmak, tamamlanmaktır.”

Rüzgâr eser, ağaç titrer,
Gören göz bunu anlar;
Titremek zayıflık değildir,
Köklerini daha sıkı sarılmaktır.

Her çatl... Devamını Gör

Söz, bir su gibi akar insandan insana,
Temizse hayat verir, kirliyse yakar yana yana.
Her kelime bir iz bırakır kalpte,
Ya merhem olur yaraya,
Ya da açar yeniden kanayan bir yarayı gizlice.

Küfre rica zulümdür…
Çünkü kirlenen dil, önce sahibini yaralar,
Sonra döner, duyana karanlık bir gölge salar.
Bir anlık öfke, bir ömürlük yük olur baz... Devamını Gör

Kaç gündür
gülüşün asılı kalıyor havada,
sanki zaman onu tutmuş
benim için saklıyor gibi.

Gecenin en sessiz yerinde bile
bir ışık kıvılcımı düşüyor aklıma senin gülüşün.
İçime işleyen bir sıcaklık,
unuttuğumu sandığım bir çocukluk neşesi
geri dönüyor o an.

Nereye baksam
yüzünün bir izi var;
rüzgâr esiyor,
bir anlığına sesin geliyor,... Devamını Gör

Savaş…
İnsanın kendi gölgesine kurduğu pusu,
Bir çocuğun sessizliğine saplanan paslı bir söz kalıntısıdır.
Toprağın bile kabul etmediği, göğün yüz çevirdiği bir afettir.

Hiçbir dağ kendiliğinden yıkılmaz aslında,
Hiçbir nehir kendi suyunu kana boyamaz.
İnsanın hırsı, öfkenin kör ateşi,
Barutun içine gizlenmiş unutulmuş merhamettir tüm suçl... Devamını Gör

Griye çalan bir sessizlik vardı gözlerinde,
Ne tam beyazın masumiyeti,
Ne de siyahın dimdik direnişi…
İkisinin arasında, yarım kalan bir dürüstlüktün sen.

Belki kirlenmiş bir beyazdın,
Hayatın eli çok sert dokunmuştu tenine.
Belki de iyileşmeye çalışan bir siyahtın,
Gece kadar ağır, ama sabaha kadar inatçı.

Kaç kere kırıldın kim bilir,
... Devamını Gör

Gözyaşımı kendim sildikten sonra,
Ne anlamı kalır “yanındayım” diyenin?
Acının en keskin yerinde yalnızken
Gölgeler bile geç gelir insanın dizine.

Gece çöker; omuzlarım titrer bir an,
Kimse duymaz en derin çatlağın sesini.
İnsan kendi karanlığını kendi yakar,
Kendi küllerinden bulur yönünü.

Sonra biri çıkar, “buradayım” der yavaşça
Ama... Devamını Gör

Göğün en karanlık yerinde
Bir umut kıvılcımı arar insan,
Diz çöktüğü her gecede
Kaderine başkaldırmayı unutmadan.

Zincirler, önce bilekten değil
Yürekten vurur insanı;
Korku, sessizce çöker üstüne
Ve sessizlik büyüdükçe küçülür insan.

Ama bir gün, yürek
Kendi küllerinden bir çığlık toplar,
“Ben böyle yaşamam!” der,
Ve o çığlık gerçeğ... Devamını Gör

Bir kadın, sessizliğin içinden doğan bir sükûnettir,
Söze ihtiyaç duymadan kalplere dokunan bir hikmettir.
İnce bir gülüşle acıları hafifleten,
Kimsenin göremediği yaraları fark eden bir rahmettir.

Gözleri, dünyanın unuttuğu iyilikleri saklar,
Kalbi, en sert taşlara bile merhametle bakar.
Duyarlılığı bir yük değil,
Kâinatın bütün seslerini... Devamını Gör

Bazı kitapların gözyaşıdır harfler,
Sessizce akar satır aralarından;
Bir çocuğun titreyen duası gibidir,
Okudukça içimize düşen bir yangından.

Bazı kitaplar, söyleyemediklerimizin mezarıdır,
Her kelime toprağa gömülmüş bir ah çeker.
Biz sustukça onlar konuşur,
Biz ağlamadıkça onlar hecelere sığınır, dökülür, söyler.

Bazı kitaplar yaradı... Devamını Gör