Yusuf’un kıssasında saklıdır bu sözün ağırlığı,
Karanlığın ortasında bile
Rabbin yazdığı umut ışığıdır.
Kuyu dar olsa da rahmet geniştir,
Ve her sabır, vaktini bekleyen bir bahardır.

Bugün ağlıyorsan…
Gözyaşın kaderine yazılmış bir temizlik gibidir,
Yüreğini arındırır, kalbini hafifletir.
Hiçbir damla boşa akmaz,
Hiçbir hüzün sebepsiz de... Devamını Gör

Ne zaman kırıldı içimizdeki o çocuk,
Ne zaman soldu gözlerimizdeki o ışık,
Biz de fark etmedik…
Zaman, sessiz bir hırsız gibi
En çok içimizden çaldı bizi.

Ne hevesimiz kaldı…
Bir zamanlar koşarak gittiğimiz yollar
Şimdi adımlarımıza ağır geliyor.
Dizlerimiz değil, yüreğimiz yoruluyor artık;
Çünkü incindikçe insan,
Yürümeyi değil, umut... Devamını Gör

Kalbin kararmasın, yüreğin yorulmasın.
Bir nefes al, bırak omzundaki yükleri,
Rabbine teslim ol…
Çünkü bazen çözüm, insanın kendini bırakışında gizlidir.

Fazla düşünme…
Düşünceler büyüdükçe dertler dev olur,
Kaygılar gölgelendikçe güneş görünmez.
Sen kalbini hafiflet, yüreğini temizle,
Bir adım geri çekil ki, hakikat sana yaklaşsın.

Al... Devamını Gör

Neyi fark ettim biliyor musun?
Acıtmayan bir cümle gibi duruyor belki,
Ama içimde yankısı dağları devirdi:
Sen, beni kaybetmekten korkacak kadar sevmedin.

Ben elimde kalan son güzel yanımla seni tuttum,
Kırılgan bir umutla, titreyen bir sabırla…
Sen ise hep gitmeye hazırdın,
Ne bir telaş vardı gözlerinde,
Ne de kalbinde “ya kaybedersem” k... Devamını Gör

Yazdıklarımı sildiğim olmuştur,
kalbimin kenarına çarpan kelimelerdi çoğu.
Birkaç harf, bir gölge, bir sızı…
Ama bilirim, silinen her sözün ardında
yeniden doğmayı bekleyen başka bir acı durur.

Sildiklerimi yeniden hiç yazmadım,
çünkü her cümle kendi vaktinde yanar.
Bir defter tutar hayat,
ve bazı satırlar okunmadan düşer sayfadan.
Öğren... Devamını Gör

Bazı anneler,
gündüzün ağırlığını gecelere taşır,
uykusuzluğunu gülüşlerinde saklar,
kimse bilmezken onlar bilir
bir kalbin kaç kere kırılıp
yine de sarılabileceğini…

Bazı anneler,
dünya sırtlarına binerken bile
çocuklarının yükünü hafifletir,
kendi acısını sessizce yutar
ama bir “iyiyim” diye gülümser
kimselerin görmediği bir sabırla.... Devamını Gör

Dört ayak duruyordu kadim bir şehrin kalbinde,
Taştan, zamandan, tarihten bir sessizlik yükseliyordu.
Bir gün, o sessizliğe bir insan ayak bastı;
Yüreği adalet, nefesi hakikat kokuyordu.

Minarenin gölgesine bir ayak daha eklendi o gün,
Taş değil canla, sözle, onurla yazılmış bir ayaktı. Adı Tahir’di…
Ten rengi değil, vicdanının rengi konuşu... Devamını Gör

Sen ne kadar incelersen incel,
o kalın duvarlı kalpler
yine de titreşmez senin iyiliğine.
Bir gül bırakırsın eşiğine,
o dikenleri görür.
Bir ışık yakarsın önüne,
o gölgesine söver.

Sen kanatlarını katlayıp susarsın,
yine de “gürültü” der sana.
Çünkü görmek istemeyene
güneş bile fazla parlaktır.
Duymak istemeyenin kulağında
melek sesi ... Devamını Gör

Neden ölümle çok mutluyum, neden dokunduğunda içime bir ferahlık doluyor,
biliyor musun?
Bu soruların cevabı bugünün gölgesinde değil…
Yıllar önce, içimde saklanan o küçük çocuğun kalbinde.

Bir zamanlar,
elleri titreyen bir umut gibiydi hayat.
Dalıp giderdi gözleri, kimse anlamazdı içinden geçen fırtınayı.
Yalnızlığı, oyuncaklarından daha ... Devamını Gör

Gün geçiyor…
Ve sen, ruhunun kuytularında
kimseye söylemediğin bir sır gibi
biriktiriyorsun onu.

Her nefeste biraz daha,
her bakışta bir damla daha
ekliyorsun kalbine.
Sanırsın ki zamanın avuçları geniş,
sığdırır içine bütün özlemleri…
Oysa daralıyor her geçen gün,
sen biriktirdikçe çoğalıyor eksikliğin.

Kalbin, ona ayrılmış bir oda ... Devamını Gör

Mezarlıktan korkan bilir,
Henüz dokunmamıştır kalbine son ayrılık.
Toprakla konuşmamış, rüzgâra bir isim emanet etmemiştir.
Daha beklemiştir hayat, alacaklı değildir ondan.

Çünkü sevdiği ölmemiştir hâlâ,
Bir nefes gibi omzunda,
Bir dua gibi dilinde duruyordur.
Gecenin koynunda çalan her rüzgâr,
Ona hâlâ “Dönersin” diye fısıldıyordur.

M... Devamını Gör

Seni yaşamadan ölmek istemiyorum…
Çünkü hayat dediğin, nefesle değil
senin adını içimden geçirdiğim anlarla ölçülüyor.
Bir gülüşün var ya,
ömrün tartısını değiştiriyor.

Daha elini tutmadım belki,
ama içimde yıllardır sana ayrılmış bir yer var,
kimse bilmez, kimse dokunamaz.
Orada bir bahar büyüyor her sabah,
seninle açacak bir çiçek gibi... Devamını Gör

Senin kimseye ihtiyacın olmasın diye
kendimi rüzgârın önüne siper ettim,
yoluna düşen her gölgeyi avuçlarımda ezdim.
Yeter ki sen eksilmeyesin…
Yeter ki yüreğin üşümesin.

Ben sana her şey olurum;
uykuna gece, nefesine ses,
yorgunluğuna omuz,
düştüğün yere yara bandı olurum.
Bir gülüşün yeter, dağları taşır bedenim.

Sen varlığını bende... Devamını Gör

Adımların bazen titrer,
yüreğin bazen yorulur,
ama sen her düşüşte yeniden doğrulan
kadim bir güç taşırsın içinde.

Aynaya her baktığında
sadece yüzünü değil,
gördüklerine rağmen dimdik duran
bir ruhu seyrediyorsun aslında.

Dünya seni sınar,
insanlar anlamaz,
kelimeler yaralar belki…
ama senin özündeki ışığın
hiçbir gölgeye borcu yok... Devamını Gör

Ne kadar zor olursa olsun,
Yolun taşına da, gecenin karasına da varım.
Omzuma düşen her yükte sen varsın ya,
Dünya birden hafifliyor, kalbim yeniden ısınıyor.

Gücüm biterse tut elimden,
Senin nefesin yeter bana yeniden doğrulmaya.
Bir dağ gibi çökerse hayat omuzlarımıza,
Kaldıramıyorsak bile…
Bırak beraber yıkılalım,
Beraber dağılalım rü... Devamını Gör

Güneş doğmadan ismini fısıldıyor rüzgâr,
ben uyanmadan uyanıyor içimde özlemin.
Saate bakmıyor artık yüreğim,
çünkü sensiz her dakika
geri sayım gibi, eksiliş gibi, yarım bir nefes gibi.

Gecenin yarısında bile
ay ışığına değil, hayaline bakıyor gözlerim.
Uykuya değil, sana dalıyorum;
karanlık düşerken değil,
sen aklıma düşünce aydınlanıy... Devamını Gör

Bir yorgan vardı, kokusu eve benzer,
çocukluğum gibi sıcak, annem gibi sessiz.
Gece üşümesin diye örten bir çift el,
dünyanın tüm iyiliğini avuçlarında taşırdı sanki.

Sonra bir gün…
Aynı eller toprağın altında kaldı,
biz üşümeyelim diye titreyen kalp
soğuk bir sessizliğe bıraktı kendini.
Toprak ağırdı, yorgan hafif;
ikisi arasındaki fark... Devamını Gör

Hastaneden çıkacak diye umutla beklerken,
Koridorların beyazı bile umut kokuyordu o gün.
Kalbim, iyi haber duymaya ayarlı bir saat gibi,
Dakikaları dua ederek vuruyordu usul usul.

Sonra biri geldi…
Sözleri ağırdı, taşıyamadı dudaklarının titrek çizgisi.
“Başınız sağ olsun…” dedi,
Ve bir anda dünyamın rengi söndü.

O an kaç yıl yaşlandım ... Devamını Gör

Kaç günbatımı daha seyredebilirim,
Kaç şafak sökümü nasibimde acaba?
Gökyüzü her gün aynı değil,
Renkler yorgun düşer bazen ufkumda.

Bir hüzün çöker gecenin koynuna,
Ay sessizce dinler umutla yanımda.
Her ışık, her gölge bir sır taşır,
Ve ben sayarım zamanı, avuçlarımda.

Rüzgarın fısıldadığı hikâyeler,
Dökülür içime, damla damla.
Yaşa... Devamını Gör

Neden bu kadar acı veriyor dünyayı sevmek,
Her gülüşün arkasında bir fırtına saklıyken?
Kalbimi açtım, umut ekmek için sessiz topraklara,
Ama ellerim boş, gölgelerle dolu her köşe.

Sevgi dedikleri bir yel misali,
Bazen sıcak sarar, bazen yakar teni,
Ve insan, gözlerini kapatır dünyaya,
Ama acı, yine de düşer kalbin tam ortasına.

Çünkü s... Devamını Gör