01.02

Birini çok seviyorsunuz oda sizi sevince hayaller kuruyor gerçekleri görmüyorsunuz sonra çok imtihandan zorluktan geçiyorsunuz bırakmıyorsunuz birbirinizi sonra bisey oluyor aşamayacaginiz bir duvar çıkıyor. Sabri öğreniyorsunuz. Olmayacağını bilsenizde gönlünuz yardan geçmiyorIşte o an çaresizliği öğreniyorsunuz. Ne yaparsanız yapın olmayacağını anlıyorsunuz. Işte en kötüsü de çok sevdiğinizi bittiginizi eskisi gibi olmadığınızı görmüyorlar . Aslında o yürekteki seveni değil unutmak zorunda bıraktıkları insani öldürüyorlar. Sonrasi mi sonrası hiç.
Hani diyorlar ya o beni sevse herşeyi karşıma alırım el ele herşeyi aşarız. Bazen el ele olmak bile herşeyi aşmaya yetmiyor . Sadece onu sevmek herşeye yetmiyor. Öyle bir şey karşınıza çıkıyor ki ne vazgeçebiliyorsun ne sevebiliyorsun . Sevebiliyorsun derken seviyorsun ama sevmekten vazgeçmenin arasında kalıyorsun. Kendini kandırmaya çalışıyorsun . Bırakmak istiyorsun . En ufak küçük bir sorunda bile onu istiyorsun onun omzunda ağlamak ona sarılmak ona anlatmak istiyorsun . Eskisi gibi kimseyle konuşmak istemiyorsun. Içine atıyorsun dertlerini . En ufak bir müzikte , bir dizide acıklı bir sahnede gözleriniz dolu dolu oluyor aglayamiyorsunuz . Içinize atıyorsunuz kursaginizda birikiyor susuyorsunuz . Eskiden konusmayi şimdi ise sadece susmayi tercih ediyorsunuz . Tüm herkes size unutmaniz gerektigini sizin birbirinize denk olmadiginizi soyluyor . Mutsuz olacagimizi soyluyor . Peki neye gore bu mutluluk ? Neden o zman onu bu kadar çok seviyorum . Kalpler Allah'ın elinde degil mi? Onu benim gönlüme koyan rabbim değil mi ? Gönlümüz denkse kalbimiz birbimizi iyileştirip birbirimize merhem oluyorsak peki kime göre bu mutsuzluk ? Sahi hisler insani yanıltır mi ? Kalbe değil aklımıza mi güvenmeliyiz. Peki neden o zman kalbiniz size doğru yolu gösterir diyorlar . Kim doğru , kim yanlış, kim haklı ,kim haksız. Artık ne yapacağımı ne yola gideceğimi bilmiyorum . Neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilmiyorum... Çok yoruldum , anlayabilir misiniz beni , siz anlar misiniz beni . Öyle yoruldum ki nefes alacak halim bile kalmadı. Guluslerim artik gercek değil. En son ne zman içten güldüm kahkaha attım bilmiyorum. En son ne zman mutluluktan ağladım, en son ne zaman başımı yastığa koyduğumda gülerek mutlu hayaller kurdum hatırlamıyorum. Ben en son kendimi ne zman mutlu gördüm hatırlamıyorum. Ben artık çok yoruldum ...