Yaşadığım yalnızlığı bir gün unuturum belki ancak bu hissiyat beni benden öyle alıyor ki. Delirmemek için verdiğim çaba, intihar etmemek için uydurduğum bahaneler, geceleri geceleri biliyor musun Anne, başladı yine düşünce cinleri içimde, dün gece bağırdım anne öyle çok korktum ki uyumaya çalıştım, uyumazsam kafayı yerim anne. Kaç yaşına geldim korkuyorum hala karanlıktan ve kaderin cilvesine bak gözlerimin ışığıyla korkutuyor beni. Bir gün kararırsa gözlerim o zaman gerçekten veda ederim. Karanlık benim kabusum, karanlık benim ölümüm. Bugün kimseyle görüşmedim anne, düetdaşım da aramadı sanırım en hakiki dostum o. Yürüyüşe çıktım, bolca şarkı dinledim, radyoda duyduğum seslere eşlik ettim. Kimseye dokunmadım, sarılmadım anne. Öğretmenim de sevmemiş zaten, kimse sevmemiş beni anne. Ben herkese kalbimi açarken, kimse beni buyur etmemiş anne. Eskişehir'e aşık oldum bu arada. Tramvaya binmek, porsukta oturmak, parklardaki kuş sesleriyle coşmak, kimsenin bilmediği yerlerde kitabımı okuyup saklanmak, bu şehir beni yok ediyor bir aşık gibi. Bağlanırsam kaçarım, kaçarım..