103

Çoruh'a günlerden bir gün Mantikut Tayr'dan rastgele sayfalar açıp sonra da onları okuyacağım hiç mi hiç aklıma gelmezdi...Ama köyde rutin islerimde bu da bulunmaktaydı annemin fotoğrafı gördüğüm günden beri gözüme uyku girmiyor...Ceketimin cebinde nenem annem ve bir de bulabilirsem gül yüzlü Zühre'nin fotoğrafı bulunacak... Ben o zaman bir nebze olsa huzur bulurum...
Yıllar evvel Taşköprü'de eşkıya başının  adamları ile köyümüzde  gelip milletten elinde avucunda ne varsa almış da bu zalimane duruma direnen babam ve annemi hain kurşunlarla bu hayattan koparıvermişlerdi. Annemi hiç hatırlamıyorum. Hayalimde anne imgesi herkesten o kadar farklı ki... Kelimeler ifadeler eksik kalır...
Öğleye doğru Ziver ve Mahmut Alemoğlu  ve Harun Tacar'a göle yüzmeye gitmeye karar vermişlerdi. Beni evde bulamayınca nerede bulacaklarını artık iyi biliyorlardı. Ya nenemin mezarında bulunuyordum yada Çoruh'a bakan bir ağaç gölgesinde uzun uzun düşüncelere dalıyor, kimi zamanda Taşköprü'de akan zamanı dinliyordum...
Cılavuz Köy Enstitü'nde şu ağacı da özlediğim günler olmuştu...Notlarıma bunu da yazmıştım. Sonra da unutmuş gibi yaparak zamana bırakmıştım kelimeleri...Şimdi çok iyi hatırlıyorum...
Tacar'a arkadaşlarımı kırmamak ve biraz da değişiklik olsun diye gitmeye karar verdim...Yaklaşık yarım saat sonra golün suları uzaktan bizleri selamlar gibi baktı. Güneş yakıcı sıcaklığı ile etrafa kaplarken az önce gölge olan yerler şimdi sıcağa teslim oluyor ve bu böyle sürüp gidiyordu...
Göl yolundaki çimenlerin kokusu  gizli gizli öten yaban kazlarının neşeli sesleri, esen ılık esintinin verdiği ferahlık ve ardıç ağaçların esintiyle çıkarttığı sesler görülesi duyulasi şeylerdi doğrusu....
Ziver ve Mahmut göle girmek için pek fazla beklemediler... Ben ise ardıç ağacının serin gölgesinde uzakları çok uzakları izliyordum. Uzakların uçsuz bucaksız taze ümidi  her daim yüreğimde yaşıyordum...
Az sonra orta yaşlarda bir adam tedirgin bir halde yanıma gelip selam verdi ve boz renkli eşeğinin kaybolduğunu ve buralardan geçip geçmediğini sordu. "Geçmedi " deyince  terleyen yüzünde tedirginliği iyice arttı. "Eğer dediğim gibi bir eşek görürseniz beni bulmak için aşağı köyden Selim' in evi "deyin kim olsa gösterir..."Uğurlar olsun Emmi" dedik ve yoluna devam etti. Bir yandan mendili ile yüzünü siliyor bir yandan da etrafına bakıyor ve yoluna devam ediyordu...
Zühre'yi görmek onunla bu ardıç ağacının gölgesinde Mantikut Tayr' dan Şeyh Sani' nin hikayesini okumayı ne çok isterdim. O belki de bu hikayeyi çok iyi biliyordur ama bir kez de benim dilimden dinlemesini cok isterdim...

Ziver ve Mahmut un yüzerken çıkardığı sesler az ileride yer alan kazlarını ürkütmüş olacak ki bu kez onların sesleri daha gür duyulmaya başladı derken iki kaz kazla göz arasında havalandı Ziver'in kafasına bir iki gaga darbesi indirdi. Onu görüp paniğe kapılan Mahmut ta can havliyle kıyıya yüzmeye başladı. Mahmut Alemoğlu ise tüm olan biteni tebessümle karşılıyor ve arada bir bana bakıp yeniden onlara bakıp derinden derine gülüyordu... Sonradan öğrendik ki bu kazların sazlığın derinlerinde gizlenmiş bir yuvası ve birde altı yavrusu vardı... Saldırganlıklarının nedeni  simdi daha iyi anlıyordum... Öğleden sonra tepelerden güneş  gölgesini çekiverince uzun sıralar halinde davarlar yönünü köye doğru çevirir ve köye yeni hayat veriyormuş gibi bu anı yeniden yaşatırdı...
Geçen günlerde yaz yağmurlarının can verdiği tüm bitkiler ilk bahar tazeliğinde açıverirlerdi en güzel çiçeklerini... En zoru da Zühre'nin sevdiği çiçeklerle nenemin sevdiği çiçeklerin yan yana açması... Biri gönül bahçemde diğeri ise bu bahçenin en nadide bir çiçeği...