3. Bölüm: Geçmişin Kapısı

Eylül, gölden aldığı fotoğrafı defalarca inceledi. Babasının gülümsemesi bu fotoğrafta farklıydı; gözlerinde bir huzur değil, bir sır saklıydı. Yanındaki kadın ise belli ki yıllar öncesinden kalma bir yüzdü, ama kimdi?
O gece uyumadı. İnternette o kasaba evini aramaya çalıştı, ama bulamadı. Fotoğraftaki evin penceresinde belirsiz bir gölge olduğunu fark ettiğinde tüyleri diken diken oldu. Sanki fotoğraf çekilirken birisi arkalarından onları izliyordu.
Ertesi sabah babasının eski dostu olan, kasabanın en yaşlı insanı Şeref Dede’yi bulmaya gitti. Fotoğrafı gösterince adamın rengi bembeyaz oldu.
“Bu fotoğraf… senin görmemen gerekirdi,” dedi kısık bir sesle.
“Babamın ölümünün ardında ne var?” diye sordu Eylül, gözleri dolarak.
Şeref Dede derin bir nefes aldı ve fısıldadı:
“Baban o kadını kurtaramadı. O kadın bu kasabada öldü. Hem de yıllar önce… Onu öldürenler hâlâ burada. Göl o yüzden sessiz değil, Eylül. Göl, her gece o kadının çığlıklarını saklıyor.”
Eylül’ün kalbi deli gibi atmaya başladı.
“Kimdi o kadın?”
Şeref Dede, titreyen parmaklarıyla bir isim yazdı defterine: “Leyla.”
Tam o anda dışarıdan bir araba freni sesi geldi. Eylül kapıya yöneldi ama Şeref Dede bağırdı:
“Kaç! Seni de susturmak istiyorlar!”
Eylül kapıyı açtığında siyah camlı bir araba hızla uzaklaşıyordu. İçinden birinin gözlerini ona diktiğini gördü. O bakışta bir tehdit vardı.
Eylül, babasının ölümüyle Leyla’nın ölümünün bağlantılı olduğunu artık biliyordu.
Ama bilmediği bir şey vardı:
Onu izleyen gözler, çoktan evinin içine girmişti.