32

Ahmet Dayının ilk şiiri çok beğenilmiş olacak ki yeni bir şiir daha yazmıştı.Bu şiir de ise Morkaya'nın doğal güzelliklerini anlatmaya başladı :

Aşağısı yukarısı kargutun
Deresi tertemiz gidin de görün
Irgada gidenler hele bir durun
Pantanın dibinde biraz oturun
İnce parçadan çıktım dacara
Arduşluk yamaçtır bulunmaz çare
Hosgütün çökağı ,güzel holosu
Her türlü çiçeği açar soğuk su
Biraz mola verin taş atacağı
Engüzel yeridir dendiz kırağı
Pıçpıcan suyu en çok ırağı
Gezizin suyundan doldur bardağı
Kilisenin düzü çok eski bir yer
Coşkunlara fısıra ordan yol gider
Bakarsın birisi orda herg eder
Çakal otluğunu, göris seyreder
Cıvıl cıvıldır dacarın yoli
Punğusor bir vadi çamlarla doli
Derenin etrafı her taraf coli
Tarlalar tumplar yimlik yitmeli
Sessiz sedasızdır fırının dere
Yanbegi geçilir ordan ehrege
Bokitapta mola,haydi gedüge
Havgere bak orda haşotun tepe
At binmek istersen bokitapta
Bin taşın ardı serin,çökah çok derin
Cancın tepesinde var ise yerin
Tepede oturup köyü seyredin
Taşın ardının yolu çok kotü
Bokitap dümdüzdür beldedir otu
Arduşluk yamaçtır toprak taş katı
Karkudun deresi yaman söğütü
Çolakgilin tepe mağrur gururlu
Çişkerin taş sisli bulutlu
Ağaç yok madurda her yer kupkuru
Çok güzeldir tepeleri köyümün
Karkut,büyük dere,çeçimin dere
Selvi haçur,küçük dere,köyde beş dere
Su akıtır köyde bütün hendege
Çok özeldir dereleri köyümün
Kara yokuş,tosinçor,ciros bir yolda
Hosanın başı şelale orda
Babas,bedel ise az yukarıda
Çok güzeldir tarlaları köyümün
Yarların koçengin derre burada
Böyük çıbıl küçük çıbıl sırada
Kavluğun düzü bilin nerede
Arducu çırtisi güzel köyümün
Büyük dağ yukardan heybetle bakar
Çökün çamları göklere kadar
Karşıda kara dağ, her maden çıkar
Oluk oluk sular çahgüste akar
Meşhurdur heleziriğin diki yamacı
Yanbegi yumbegi çıkar yukarı
Aşağı köyden seyret septabı
Her yanı bir başka güzel köyümün
Çaşuru meşhurdur lökün düzünün
Yanbegi kunak yolu çam sakızının
Kırmızı çamuru sırtın ardının
Toprağı çamuru güzel köyümün
Yeter artık ne yazarsın be ozan
Bir garip isimdir adı çilbuzan
Celebüzer diye başka bir yer var
Düzlerinde her gün yayılır davar
Şüşenetap garip ,cahgüs acaip
Bilemem hangisi var, hangisi kayıp
İsterdim her yeri bire bir sayıp
Unuttumsa bir yeri saymayın ayıp
Büyük yatak,küçük yatak yürüdüm
Öküze tuz verdim tosunu gördüm
Yerese taşından yastık yaptım uyudum
Yaylasında pashasında köyümün
Özledim ya ,hasretim ya ,köyüme
Kendi kendime bir hayal kurdum
Kalktım gittim balkonuma oturdum
Bir gepgense birde dacara sordum
Hani Nerde seni seven köylüler
Yollarında gezen servi boylular
Dediler ki birer birer öldüler
Turhangilin tepeye gömüldüler
Tarlaları, mezraları köyümün
En güzeli sende geçti ömrümün
Daha ne yazayım daha ne diyeyim
Bilmem niye garip kaldın sevgilim
Bitmez sana olan sevdam.
...
Şiir burada bitiyordu.Tüm köylünün yaşamını sürdürdüğü bu güzel köyü anlatan nice insanlar olmuştu ama gurbette yaşayan köylüler için bu dizeler bir başka anlamlıydı.