Acelesiz ve Kıyassız

Ne telaşın peşindeyim,
ne de başkasının gölgesinde.
Zaman bana ağır ağır akar,
ben de ağır ağır içime sığarım.

Kıyas edilmem kendimle bile,
her gün biraz daha sessizlikten doğarım.
Kalabalıkların yarışına değil,
bir ağacın gövdesine yaslanırım.

Yalnızlık dediğin, soğuk değil,
bir dost gibi oturur yanıma.
Kimseye yetişmem gerekmez,
kimseye benzemem gerekmez.

Acele yok, yarış yok, kıyas yok...
Bir çayın buğusunda
bir ömrün huzuru saklıdır.

Ve ben,
yavaşlığın içindeki o derin nefeste
kendime en çok varırım.