ACI

Başarıyorsun beni bitirmeyi, her gün yavaş yavaş öldürmeyi
Nereden öğrendin bir insanı böyle üzmeyi?
Sana sevmeyi değil de ağlatmayı öğreten ailene ne demeli?
Döktüğüm gözyaşlarının hesabını nasıl vereceksin?
Bu konuda inan sabırsızım.
Karşımda durmaya hakkın yok iken
Yanımda oturttum seni, aşk deyip evime aldım.
Kalbime soktum, aklımı çıkardım.
Tüm benliğimle senindim
Hiçbir günahı düşünmedim, kendimi de unuttum
Ellerim titriyor şimdi hala yazacağım diye uğraşıyorum
Seni kaybetmek istemiyorum dedikçe, kendimi kaybettim lan!
Sen hala benimle mutlu olamayacağını san...
Gerçi niye anlatıyorum ki sana sen sevmeyi bilmiyorsun
O yüzden umrumda değilim ya.. nasıl bu kadar rahat olabiliyorsun?

Günahıyla sevabıyla senin olacaktım
Dünyamı kararttım, seni tek ışık sandım
Oysa ki sana geldikçe tünelin ucundaki ışık olduğunu ve
hiçbir zaman ulaşamacağımı anlamalıydım..
Sakin kafayla yazamıyorum ondan bu isyanlarım
Kalemimde delirdi artık her daim karalıyorum.
Midem bulanıyor iğrençliklerini yazmaktan, beni hiç anlamamandan
Sana uyacak tek bir iyi kelimem yok.
Sabah güneş yine doğacakmış oysa ki umudum yok!
Aşkın güzel bir şey olduğunu düşünmüştüm oysa ki
Ve anlamalıydım ki babamdan dolayı aşk güzel bir şey değil
Ve anlamadım ki senin de babana çektiğini..
Senden hiçbir şey istemedim halbuki.. birazcık sevgi sadece
Hadi onu vermedin biraz saygı duysaydın be!
Bende yazarken delirmek istemiyorum artık
Hep acı yazıyorum..
Ne olurdu önce kalbimi sonra kalemimi güldürseydin?
Tek bir gözyaşıma dünyaları yakacaklar varken,
Ben senin için burada kendimi yakıyorum..
Ben ki kaleminden güç bulan kadın
Sana yazdığım her harfte boğuluyorum.

Beddua da edemiyorum ki kıyamıyorum sana..
Hakkımda helal olsun ama,
Bil ki sana bu son yazışım.
Seni hep güzel olarak hatırlayacağım..
Çünkü sen bana ağlayarak şiirler yazdıran tek adamsın.