ACI DUYMAK BÜYÜK MESELE

Gökyüzüne bakıyorum yine..
Bulutlar usulca yer değiştiryor ,
Şehrin ışık kirliliğinden yalnızca birkaç yıldız çarpıyor gözüme..
Uzun uzun bakıyorum onlara ,
Çünkü onlardan başkası parlamıyor gökyüzünde ,
dünyanın kirli ışıklarında kaybolmuş birçoğu...
Uzun zaman olmuş uzanıp göğe bakmayalı ,
Bu beton şehirde gökyüzünü bile göremiyor insan , mutlaka birkaç çok katlı bina giriyor görüş alanına , istediğin kadar da kızamıyorsun onlara , sende oturuyorsun o çok katlı binada .
Bazen iç içe giren evlerde , sokakta oturan mobese gibi teyzelerdense tercih ediyorum bu beton şehri.. Ama hayalimde ki tahta kulübenin , çatırdayan şöminenin , büyük kitaplığın , semaverde fokurdayan çayın yerini tutmuyor hiçbiri...
Acı duyuyorum ,
Acı duymak büyük mesele ,
Şimdi acı duyumuyor insanlar , görüyorum cenaze törenlerinde siyah büyük gözlükler takıyorlar , ağlamıyor bir çoğu...
Acı duymak büyük mesele ...
Kulağımı dayıyorum sessizliğe ,
Uzak diyarların özlemi duruyor kalbime...
Evet hâlâ gökyüzüne bakıyorum..
Bende bilmiyorum betondan şehirden hangi ara bahsettim , konu ne ara cenaze törenlerinde takılan büyük gözlüklere geldi ?..
Acı duymak galiba tam olarak bu..
Yıldızların çıplak gözle görünmediği ,
Evlere kat kat kilitlerin vurulduğu ,
İnsanların karanlıktan korktuğu ,
Çocukların toz mamalarla büyüdüğü , gençliklerinde toz bembe hayaller kurduğu , yetişkinliklerinde o hayallerin ardında kalan tozu yuttuğu bir zaman da izliyorum , izlemeye çalışıyorum gökyüzünü...
Özlem duruyor kalbime ama burnum sızlamıyor bu defa , dolmuyor gözlerim...
Biraz tuhaf oluyorum ama üzülemiyorum bu duruma..
Bir kelebek konuyor alnıma ,
Sanki hüzün taşımış kanatlarında , gözlerim doluyor , bir sıvı süzülüyor gözlerimden , galiba seviniyorum ağladığıma.
Çünkü Yıldızların çıplak gözle görünmediği ,
Evlere kat kat kilitlerin vurulduğu ,
İnsanların karanlıktan korktuğu ,
Çocukların toz mamalarla büyüdüğü , gençliklerinde toz bembe hayaller kurduğu , yetişkinliklerinde o hayallerin ardında kalan tozu yuttuğu bir zaman da izliyorumdum , izlemeye çalışıyordum gökyüzünü ,
Ve acıyı anlatıyordum en son.
Ne demiştim ?
Evet.
Acı duymak büyük mesele.
Şimdi acıyor kalbim ,
Yaşarıyor gözlerim. Seviniyorum ağladığıma.
Çünkü acı duymak büyük mesele bu çağda.
Acı duymak büyük mesele...