Acı Mutluluk

İnsan yaşamadığı bir acıyı anlayamaz.
Ama yaşamadığı bir mutluluğu anlayabilir.
Çünkü acıyı öğrenmek gerekir.
Ona karşı kendini savunabilmen için.
Aynı acı seni tekrar yıkmak istediğinde artık sen ayakta kalabilmeyi öğrenmişsindir.
Ama mutluluk öyle değildir.
Yani insan mutlu olmayı öğrenemez.
Mutluluğu yaşar , paylaşır.
Paylaştıkça çoğalır.
Çoğaldıkça hayat güzelleşir.
İnsan aldığı nefesin hakkını verdiğini bilir.
Ya da öyle düşünür.
Ama çektiğimiz acılarda bizim aldığımız nefesin hakkını verdiğimizin kanıtı değil midir?
Yalnızca mutlu olunca mı insan çektiği acıların karşılığını almış olur?
Öyleyse biz mutlu olmak için acı çekmeye mecburuz.
Acı çektiğimiz vakit isyan etmemeliyiz.
Yolun sonunda değil midir mutluluk ?