Acı çekmemiş biriyle yapılan
Her sohbet biraz gevezeliktir;
Sözler çoktur ama ağırlığı yoktur,
Cümleler uçar, yere basmaz.
Çünkü acı
İnsanın sesine çatlak bir derinlik katar,
Susmayı öğretir önce,
Sonra konuşmanın bedelini.
Yarası olmayan
Her şeyi bilir gibi anlatır,
Ama bir cümleyi taşımayı bilmez;
Yükü olmayan omuzlar
Hayatı hafif sanır.
Acıdan geçen ise
Az konuşur, çok anlar,
Bir bakışıyla
Koca bir hikâye bırakır masaya.
O yüzden
Gerçek sohbet,
Kalbi yanmış iki insan arasında olur;
Biri susar, diğeri anlar
Ve kelimelere gerek kalmaz.