ACILARIN RENGI

Tek bir rengin eseriyim ben beyaz dilberim
Acı demek istiyorum acıdır benim rengim
Acının rengini bilen varsa söylesin dostlarim
Zulüm içinde bitmez depremler yaşıyorum
Bitsin artık diyorum bitmek istiyorum
Hasretim özümün özü olan toprağa
Gözümden düşer hayatın en acı şiiri
Yüreğim şairliğinden utanır bilin istedim
En serseri gecede kanayarak eriyorum
Ezberimde acıdan başka bir şey yok
Ben tümüyle acıyla sızlıyorum
Acıdan bir cennet bilen varsa göstersin
Cehenneme bile razıyım artık sesiz sedasız gidesim var
Acılarım tam ben eksik yaşıyorum
Bir dar ağacı yok ben ne yapayım bu cenderenin içinde
Erimek eriyerek ölmek çok acı biliyormusunuz
Yaşarken bu zalim hayati acıyla dertle yaşamaktan bıktım artik
Yüzümü dönmek vücudumu gömmek istiyorum toprağa
Ama yok toprak bağrını açmıyor
Neyin bedeli bu neyin imtihanı anlamadım gitti bu kadar çile
Zaten yanıyorum küllenmek bilmeden
Zaten isyanlar halinde solmuş ömrüm artık dayanamiyorum bu hayatin cilvesine
Artık tutuşmuş halimle küllenmek istiyorum
Yok olmak var ya artık yok olmak istiyorum
Prangalarca çürüsem gitsem sesizce
Beni isyana düşüren anlamaz ki halimden
Ruhum azapta yaşayan bir ölüden farksızım
Yüzümü dönmek vücudumu gömmek istiyorum toprağa
Saklı bir yanım kalmadı eriyorum tümüyle
Hakikatler sırlar artık ağır geliyor bana
Rengimi acıya vuran bana yakılan ağıtları duymaz oldum artik
Firariyim firari halimden kimse anlamaz
Deli divanayım çünkü
Hey küskün hayat hey kızgın toprak
Bir ince sızıyla kanattın benim yaramı
Zindanların dilini ezberlemiş acı feryadım
Keşke prangalarca çürüsem gitsem sesizce daimi suskunum çünkü
Uzakların sürgünlüğü vurmuş benim hasret kokan düşlerimi
Keşke kanayan zamana gömülüp gitsem sesiz sedasiz suskunca
Acının şiiri gibiyim kanayan zamanın diliyle okunuyorum
oysa ki acı bir nidadir aldığım nefes duyana aşk olsun
Zaten yaşayan ölü gibiyim beni bilen yok