Hırçın dalgalar misali gidip geliyor hayat. En çokta içimizde. Öyle bir his veriyor ki insana. Sanki zaman bitti , sen ve o kalmış gibi. Hani en güzel gün sonunda bir melankoli düşerya içine onun gibi. Benliğin ile başbaşa kalırsın. Bir şeyler düşünürsün ve geçmişe gider kalp gözün. Bir ağrı oluşur göğsünde. Sanki seni yok eden bir acı. İşte o acı senin pişmanlıklarınla dolu olan bir alemdir. Ne de mutsuzluk verir insana. Bir yandan da ders verir. Adı üstünde pişmanlık,keşke yapmasaydım ya da yapsaydım gibi. Belki bazen boğuluyoruz hayatta ama yine yaşamak lazım , kendini öğretmen için. Zamanı en anlamlı kılan şey ; Duyguların esaretine kapılmamakla olur. Hangimiz bunu yapabiliyor? Anlayacağınız ne olursa olsun o düşünceler seni esir alacak ama müebbet değil. Senin kendini arındırdığın zaman son bulacak; Acı ile yaşamayı öğrendiğin zaman.