ACIMASIZ ZAMAN

Nasıl olmalıydı bilmiyorum.
Ama bir şeyler olmalıydı, bir yolu olmalıydı. Giderken arkamda bıraktıklarımın
Canını acıtmayacak, onları üzüp kırmayacak bir şeyler olmalıydı.
Hep mektuplar, şiirler, şarkılar yazdınız her gidenin ardından.
Sabahlara kadar oturup, onlarca gözyaşı döktünüz saatlerce.
Acılar çektiniz, umutsuzlaştınız, gülümsemek bile istemediniz,
Canınız bir şeyler yemek istemedi, aç susuz kaldınız.
Belki bir gün cevap verir diye, sayısını bilemediğiniz mesajlar gönderdiniz. Bazen, öyle çok nefret ettiniz ki her gidenin ardından.
Bazen de, kaçan kovalanır misali, o kadar çok sevdiniz ki her gideni.
Oysa, ben benim için bunların hiç bir tanesini bile yapmanızı istemiyorum. Sadece gitmek istiyorum.
Bir şeyler olmalıydı. giderken geride kalanların acımayacağı, üzülüp kırılmayacağı bir şeyler olmalıydı... Sadece, küçücük de olsa, bana bir söz vermesini istemiştim hayattan.
Küçücük bir kum tanesi kadar bile olsa, bir söz vermesini istemiştim.
Etrafı ambülans siren sesleri ile çevrilmiş, tedavisi mümkün olmayan bir hastalık gibi, etrafı polis siren sesleri ile çevrilmiş, serbest bırakılması mümkün olmayan bir suçlunun, acımasızca işlediği o suç gibi hissediyordum kendimi.
Hani hep düz yaşamak istersin ya, sonra zaman gelir, seni hayata ters kelepçe takarak tutuklar ya bir acının en derinine. Işte öyle bir şeydi adına kalmak denilen bu şey...
Ne olur beni de götür çok uzaklara zaman. Hani şu gelip geçerken, gidenlerini aldığın, ve hep geride bir şeylerini bıraktıkların gibi. Kim bilir, belki de beni alıp götürdüğün zaman çok uzaklara, bütün geride kalanlarım seninle birlikte unutmaya başlayacaklar.
Hani diyorlar ya, zamanla geçer?,
Hani diyorlar ya zamanla unutursun?
Bir şeyler söyleyin bana, kelimeler ve cümleler söyleyin.
Zamanın beni alıp çok uzaklara götürmesi için, ona anlatabileceğim bir şeyler söyleyin bana...
Artık, kendi kendime sormaya başlamıştım nasılsın diye.
Çünkü herkes hep sadece iyiyim dememi bekliyordu.
Oysa ben, öyle herkesin beklediği gibi biri değildim.
Sadece kendim gibiydim.
Adına kalmak denilen bu şeyin bile suç olduğu bu dünyada,
Kendim gibi biri olmanın bile suç olduğu bu dünyada, sadece kendim gibiydim...
Bu da geçer dedikleri halde, asla geçmeyen,
Bu da düzelir dedikleri halde, asla düzelmeyen, eski haline getirilmesi mümkün olmayan şeylerin, en acı, en derin kırıklığıydı zaman...