Acımıyorsan

Yazamıyorum da bak sensiz . Kelimelerim öksüz ,cümlelerim yetim kaldı.
Eskisi gibi anlatamıyorum yüreğimden gelenleri. Mutsuzluktan yazamıyorum, cümlelerim hüzün kokuyor. Bak doğmuyor gündüzleri güneşim, karanlıkta aydınlatmıyor yıldızlar yolumu.
Sevgisiz kaldım ,kimsesiz kaldım kalpsiz.
Geceleri uyuyamaz oldum , gündüzleri ise yaşayamaz .
Gecenin koynuna sokulmak istiyorum . Akşam olsun da tüm kirginliklarimi yastigima , gozyaslarimi yorganima akitarak anlatmak istiyorum . Eskisi gibi ağlayamaz oldum bir de . Suratsız birine dönüştüm, huysuz ,zevksiz .
Kendi icimde hapsoldum .
Kendi kendimi kaybettim.
Ne çokta kaplamışsın yüreğimi .
Alamıyorum senden başkasını, unutamıyorum anıları devam edemiyorum sensiz .
Sevdim seni bir kere çok sevdim.
Bir daha kimseyi sevememin bedelidir bu karanlık.
Gece bile örtmez icimde yanan ateşi
Gidersen gel diyemem , gitmezsen olmayana inandiramam.
Iki türlü yaşayamaz oldu bu kalp .
Ya yardan ,ne serden vazgeçemezken .
Şimdi ne yar kaldı ne ser .
Icimdeki bir kor ates , yuregimde buz gibi bir taş.
Yutkunamaz oldum, nefessizim bak ben sensiizim .
Gelme dayanamam , görmeyeyim nolur seni bakamam .
Ya bir başkasıyla;
Nasıl dayanacaksın yuregim konuşsana
Bir başka el tutarsa. Ya bir başkasına sana baktığı gibi bakarsa .
Ya çok severse bir gün.
Nasıl dayanacaksın .
Nasıl gececek yüreğinin alevi.
Nasıl dindireceksin içindeki o bitmez ateş-i...
Acımıyorsan bak kendini , vur yüreğine bir kilit kal yine sevginle...