AÇIN KAPILARI

Açın kapıları…
Yüreğinize misafir geldim.
Bir yolcuyum ben,
Sırtımda kırık umutlar,
Avuçlarımda solmuş çiçekler var.

Ne taht isterim sizden,
Ne de altın koltuk.
Sadece bir gölge yer,
Bir damla muhabbet,
Bir sıcak nefes ararım.

Yüreğinize misafir geldim,
Çünkü dışarıda rüzgâr taş kesilmiş,
Yağmur, beni tanımayan sokaklara dökülmüş.
İnsan yüzleri duvar gibi sert,
Ve ben kapınızı çaldım,
Bir tebessüm için, bir selam için.

Açın kapıları…
Belki de size unuttuğunuz bir şey getiririm:
Çocukluk saflığını,
Düşlerde saklı kalan masumiyeti,
Gözyaşına rağmen gülümsemeyi.

Benim yaram çok,
Ama sizi yaralamaya gelmedim.
Benim suskunluğum derin,
Ama size sessizlik getirmeye gelmedim.
Bilakis, bir parça içtenlik,
Bir parça merhamet bırakmak için geldim.

Yüreğinize misafir geldim,
Çünkü bilirim, yürekler saraydır aslında.
Kimi yürek zindandır,
Kimi yürek cennetten bir bahçe…
Hangisine düşerim, bilmem.
Ama geldim işte,
Ellerim boş değil;
Size dua getirdim, size umut getirdim.

Açın kapıları…
Yorgunum, çok yorgunum.
Dünya sırtımda kocaman bir taş gibi,
Her adımda biraz daha eziliyorum.
Ama bir yürek kapısı açılırsa,
O taş kuş gibi hafifler.

Beni misafir edin,
Kendi evinizdeki en temiz odaya değil,
Kalbinizin en sessiz köşesine.
Çünkü orada huzur var,
Orada hakikat var.

Açın kapıları…
Yüreğinize misafir geldim.
Belki gittiğimde,
Sizden geriye sadece bir tebessüm alırım,
Ama bilin ki ardınızda
Dualarım kalır, sevgim kalır,
Bir de yürekten dokunuşum.