ACININ KISIR DÖNGÜSÜ

Herşey çok güzel... Hayatın toz pembeliği, evrenin muhteşem dizaynı,her yeni günün vaad ettiği yeni umutlar. Asla vazgeçmiyorum bir kısır döngü içerisinde durmadan hayaller kuruyorum. Birilerini seviyorum ve sevildiğimi zannediyorum. Rol yapmayı öğreniyorum,çünkü gerçeğimin fark edilmesinden ölesiye korkuyorum. O kadar dışlandı ki gerçek benliğim tek bir kelime bile dışlanmaya tahammülüm kalmadı kalmadı. Rol yapmak en iyisi hiç değilse kabulleniliyorum. Geçmişim yok,geleceğim yok,şu anı hissetmek istemiyorum. Ancak... Bazen geliyorsun aklıma. Allah kahretsin bunca çaba boşa gidiyor. Yüreğime sapladığın hançer çıkmamış meğerse,daha da derine batıyor,daha da acıtıyor. Nefes alamıyorum. Aklımı kaybetmek istiyorum belki o zaman hatırlamam diye. Daha da akıllanıyorum,akıllandıkça daha da işliyorsun içime . Acının kısır döngüsü bu. Tüm pembeleri yıkacak güçte. Sen haklıydın,unutamıyorum seni. Unutamamanın acısını utanarak çıkarıyorum. Ayrılık sevdaya dahil mi bilmiyorum ama gerçek sevda sonsuz acılara gebe her daim. Tüm pembelerim karardı. Şimdi bir kez daha yeniden çizme vakti.