Adını Fısıldıyorum Babam

Suskun gecelerde, yıldızlara bakıp,
Adını fısıldıyorum, içim yanık bir şarkı gibi.
Rüzgâr bile sessiz, ay bile solgun,
Ama kalbimde hep senin izlerin, babam.

Gidişin bir çınarın devrilişi gibiydi,
Köklerimden koptum, gölgem yarım kaldı.
Karanlıklar içime çöktü o günden beri,
Ama adını anınca ışıklar doğuyor yeniden.

Ben büyüdüm, ama çocuk yanım sana takılı kaldı,
Hâlâ ellerini tutmak ister gibi uyanırım sabaha.
Sesini duymak için kulak kesilirim rüyalara,
Ve her fısılda, özlemim göğe yükselir babam.

Gözlerim dolar, dudaklarım titrer,
Ama adını söylediğimde içim ısınır.
Çünkü bilirim, gökyüzünde bir yerde,
Benim fısıldadıklarımı duyan bir babam var.