Ve herkes beni ağaca çok iyi çıkar diye bilir. Bilmezler ki sarılmaya ihtiyacım var benim. Öyle güzellerdir ki. Sımsıkı sarıla sarıla çıkarım söğüde, benimle paylaştığı gölgeli kollarında dinlenir, öyle inerim. Ağaca sarılınır mı hiç diyor arkadaşlarım. Sanırım hayatı sorgulamayı sevmiyorlar, gelişine yaşıyorlar. İnsanları tanıdıkça birçok şeye sarılasım geliyor. Ve ikiyüzlü insanlardan başka birçok şeyi sevesim geliyor. Anlıyor musun gökyüzü?