Ağmâlarca Coşan Bir Nehir

Bugün saatlerin heceleri geçiyor Üstâdım!
Bugün hecelerin acıları sunuluyor.
Gönlüm sâniyelerce yetîm.
Sâhi yetim neydi?
Yetim kalmak ve yetim olanlara yettim diyebilmek miydi?

Üstâdım!
Gecelerce sunulan bu kör ateş neyin nesi?
Hangi derdimin fesi?
Fesleğenlerde soldu bu bahar,
Daha hangi rengi göstermeli bu sonbahar.

Babam ocağından bir ninni söylensin bu gece.
Uykularım bana seslensin bu güz bu gece.
Boğazımda takılan bir düğüm.
Sessiz sâkin içimi dağlar,
Gün ve gün beni parçalar.

Taşlara vurulsa mâvi semâ.
Yaklaşır mı bu mevâ?
Selâmını mı sunar bu çaylar?
Hangi çaydan akıyor bu sevdâlar...

Toz dânelerinden bir buket.
Buketler toplanmış bugünlerden.
Hey gidi der de geçer süzgeçten,
Peki hangi süzgeçten geçmez buğuzdan besteler...

Sepet sepet yumru,
Yumrular bugünlerde pek de kuru.
Ne yapmalı çöreklenmiş yüreğe bir kere,
Çeksem çeksem durmaz senelerce...

Karanlıktan bir ışık,
Esîr eder beni, peki...
Geceler hangisini esîr eder kendine,
Hangi esîri mesken tutar benliğine?

Sussun!
Bu susuşlar ağmaların olsun.
Ağmalar susmazmış, yaşadıklarından.
Özlemlerin hasreti sunulurmuş,
Senelerin dudağından...