AH KALBİM

İnsan olmak ne ağır yük insan olana. Kalbimiz kan revan içinde gülümsüyorsa bu direniş midir yoksa umursamazlık mıdır, her şeye rağmen ayakta durmak mıdır, yoksa zemine uzanmak mıdır. Gördüğüm görüntüler, yaşanan çaresizlikler, gözlerin kapanmadığı ölümler, anlamsız sebepler, nedensiz acılar, izleyen Tanrı, inleyen insan. Yürek diyorum dayanır mı bu kurak mevsime, bir damla suyun hasreti, bir varoluş türküsü bu yokluğa haykıran. Zaman zehir, yalnızlık ne şifa ne özgürlük, annem bir bilmece, çocukluğum çıkmaz yol, yağmur damlaları şahane, kırılası şemsiye, bitiverir şimdi hayaller.