Akdeniz’de Gecenin Denizi Bir Başka Olur

Akdeniz’de gece, yalnızlığa benzer biraz,
Derin, sessiz, ama içinde milyon ses saklar.
Her dalga bir anıyı getirir kıyıya,
Her yankı, yitmiş bir kalbin duasıdır aslında.

Ay, suya düşer, paramparça bir yüz gibi,
Bir yarayı yalar dalgalar, sessizce,
Deniz, karaya sığınmak ister bazen,
Ama bilir hiçbir liman, onu anlayamaz.

Bir fısıltı dolaşır karanlığın içinde,
Belki bir aşkın küle dönmüş nefesi,
Belki de Tanrı’nın unuttuğu bir hikâye,
Suya yazılmış, hiç silinmeyen bir kader gibi.

O kadar derindir ki bu deniz,
İnsan bakmaya korkar içine.
Çünkü kim bilir belki kendi kalbini görür,
Belki de kaybettiklerinin yankısını.

Ve sabah, ilk ışık vurduğunda ufka,
Akdeniz susar… ama anlar,
Gecenin denizi bir başka olur çünkü:
Orada, her insan biraz kendine döner,
Ve biraz da kaybolur… sonsuzluğa