Kaç şehir ölü ruhlarla karşıladı içimdeki duyguları .
Sevmek denilen bitmek bilmeyen uçsuz bucaksız korkuyu .
Geçmeyecek olan bu bensizligin önünde duran beni .
Kaç şiir daha oksuz bir kalp için mısralarında notalar arayacak.
Dinmeyecek olan , dinmek bilmeyen bu sancılı ağrıyı .
Kaç satır daha yetim bir çocuğun gözyaşları gibi kimsesiz kelimelerle bir araya gelecek .
Içimde ne kadar daha saklayacağım bu yarayı .
Bu sevgi artık bana çok ağır geliyor .
Taşıyamıyorum taşımak istemiyorum .
Gerçek olmayacak kadar guzelsin.