Mutlu günlerimde bile gözlerimden damlayan gözyaşımsın Anne.
Unutulmuyor ki öyle kolayca.
Mevsimler değişiyor;
Hayatımızdan bir yığın insan gelip geçiyor…
Yaşımız da geçiyor işte!
Kırklara ellilere sonlara geliyor.
Şu ateş !
Şu yüreğimi günden güne…
Ah şu ateş!
Ateş ocağımıza sen gidince düştü anne!
Biz…
Biz öylesine değil ölesiye yandık.
Ben var ya ben…
Her köşede;
Kapı her çalışında…
Ben.
Ben hep seni arıyorum…
Fakat yoksun işte anne bulamıyorum.
Ve seni her bulamayışımda
Ateşi daha da alevleniyor ocağımızın.