Anne! Sobayı Yak!

Beni evime götür, anne.
Küçük kızın orda kaldı, bulur muyum onu dersin?
Mutluluğunu yakalayabilir miyim yine?
Oysa büyümek istememiştim ben.

Anne, beni evime götür.
Ne kadar imkânsızlığım, acım, gözyaşlarım varsa burada kalsın.
Evimde çocukluğum var. Orda bir kız çocuğu yaşıyor hâlâ.
Ben o kıza dönmek istiyorum.

Tek katlı, derme çatma, yıkık dökük evimize gidelim.
Sobayı kuralım, boruları takalım.
Hep sen bunları yalnız yapardın, söz ben yardım edeceğim.
Odunları sen getir, kömürü ben taşırım.

Sobayı yakalım, üşüyorum anne.
Sobanın fırınına patates at, yanında kestane közle.
Çaydanlıkta su kaynasın, çay demleyelim.
Işığı kapatalım, sobanın alevi aydınlatsın odayı.

Battaniyemi üzerime çekip kanepeye uzanayım,
Sobanın çıtırtılarını dinleyip,
Ateşin duvarda yansımasını izleyeyim.

Bacadan çıkan duman götürsün sıkıntılarımı, kirlerimi.
Arınayım, yıkanayım, bebek masumiyetiyle unutayım her şeyi.

Anne, babamın cenazesinin olduğu odada soba yakma.
Orası soğuk kalsın, babam ısıtır orayı gülüşüyle.

Anne, sen de babam gibi gitme. Ben hâlâ küçüğüm.

Evimize gidelim anne.
Sahte insanları, sahte evleri sevemedim ben.
Ben evimde kaldım, bedenim burda sadece.

Büyümek, yaşlanmak istemiyorum.
Hayat tüm gerçekliğiyle beni tehdit ediyor.
Bir gün olsun beni anla, anne. Anla beni...

Çaresizim anne. İmkânsızı biliyor musun?
Ben imkânsıza kapıldım.
Evime götürürsen, tutunabileceğim bir şeyler var orda.
İmkânsızımdan kurtulup unutabileceğim...

Anne, ben evimde kaldım, soba da yanmıyor.
Hadi anne, evimize gidelim.
Küçük kayıp kız çocuğunu bulalım.

Anne, beni evime götürmezsen gidiyorum, ölüyorum.
Anne! Sobayı yak, üşüyorum.