Hayatımda yeri dolmayan ablama;
Saatlerce konuşabildiğimiz...
Sabaha kadar birlikte gülebildiğimiz...
Sessizlikte bile yan yana huzur
bulduğumuz...
Maceralara birlikte atıldığımız...
Kalbimizden şarkılar fısıldadığımız...
İçimizi çekinmeden dökebildiğimiz...
Kahkahadan gözümüzden yaş gelen anlarımızda...
Gözlerimiz dolduğunda omuz omuza olduğumuzda...
Hiç konuşmadan bile birbirimizi anladığımız...
Ve birbirimizin yanında kendimiz olabildiğimiz o dostluğa, ablalığana çok teşekkür ederim Anne Yarısı...