Biliyorum, bir gün dayanamayacak kalbim...
Bu ıssız kalabalığın ardında kaybolacak küçücük bedenim...
Hiç kimse sesimi duymayacak,
Fırtınalı günlerde kaybolan bir yaprak gibi,
Oradan oraya savrulacak ruhum,
Ne yapmalıyım, sessizce kaybolan içimdeki fon müziğim???
Aç sesini...
Bu son duyacağım günlerim,
Aç ki en son senin bedeninde göç edeyim..
Sonsuza kadar konuşabilirim seninle yalnızlığım.
Ne bir yabancısın bana, ne de bir düşman.
Her şeyimi biliyorsun aslında.
Sana " yalnızlığım " dememin tek sebebi,
Her gün bana kattığın onca şeye rağmen,
Seni hiçbir mânâya sığdıramadığımdan.
Yalnızlığım!!! Seni çok seviyorum.
Beni ben yapan,
Düşündüren,
Hata yaptığımda beni kendime getiren,
Hiçbir şekilde beni incitmeyen benliğim!
Bu dünyada bir tek sen varsın,
Bir tek ben...
Bir tek hayâl var,
Bir tek düş...
Düşler sol yanımdan bir kanat,
Kanatlarıma takılıp uçmak istiyorum her geçen gün,
Buna mümkün diyebilir misin?
Yoksa beni yarı yolda bırakıp gider misin?