Aşık olmak, insanın içindeki en büyük acıdır,
Sessiz bir yangın, gözlerde söndürülemeyen bir ışık…
Kalpte bir yara, ruhta bir sızı,
Her nefeste biraz daha büyür, biraz daha derinleşir.
Sevgiyle yanarken, acı da çoğalır,
Her hatıra bir bıçak, her bakış bir yara,
Ama insan yine de sever, yine de tutar,
Çünkü aşk, en büyük hüzünle bile tatlıdır.
Gece sessiz, yıldızlar uzak,
Ama kalp çırpınır, hiç durmaz,
Her düşünce seni çağırır,
Her hatıra seni hatırlatır.
Ve insan anlar ki,
Aşık olmak acı demektir,
Ama bu acı olmadan, hayatın tadı olmaz,
Bu acı olmadan, ruh tam anlamıyla hissedemez,
Ve aşk, en büyük acısıyla bile, insanı insan yapan duygudur.