Aşkın gözlere vuruşu

Tuhaf bir güne açtım gözlerimi. Her yer dağınıktı, sana ait herşey yine bu odanın duvarlarında saklıydı.güneşin ışıkları aydınlatmıştı, odayı. Kalktım yatağımdan, geçtim aynanın karşısına, yıkadım elimi, yüzümü. Kapı çaldı, kalbim birden heyecanlandı,sen gelmiştin, cantanem. Kalbim yerinden çıkarcasına atıyordu. Gözlerim yerinde duramıyordu. Koştum, indim merdivenlerden aşşağıya, açtım kapıyı o heyecanla. Beni ben yapana kavuşmuştum, ilk defa oluyordu bu his, bambaşkaydı. Gelişiyle girmisti kalbime, sevdiceğim. O konuşurdu, ben dalardım onlu düşlere. O gülerdi, benim gözlerim parlardı.cennet gözlüm, gül parem, herşeyim. Senin yanımda oluşun zamanı durdururdu. O an bozulucak diye çok korktum, o gülüşünü doyasıya seyretmenin verdiği mutluluk gözlere yansıyordu. Tut ellerimi, benimsin de kaderim. Son rüzgarım, son bakışlım, son yarim. Benim nur yüzlü meleğim. Kalbimin atma sebebi, gözlerimin sahibi. kalbimin o sessizce haykırışıyla bütün hiissetiklerimi dile getirmiştim ve sadece bakaklmıştım gözlerine bir umutla. gözlerimdeki o umut aydınlatıyordu onu, ama onun ağzından çıkan iki kelime 'seni sevmiyorum' kalbime birer cam parçası gibi batmaya ve battıkçada saplanmaya başladı, derine derine. ardından elleri ellerimden, gözleri gözlerimden kactı. gidiyordu arkasına bile bakmadan, herşeyim, varlığımın tek gözde kişisi benden uzaklaşıyordu. kabimdeki bu sancıdan yaratılan gözyaşların tane tane akıyordu, yerlere.yıkılmıştım, içimde ilk defa böyle bir duygu hissediyordum. nefes almakta zorlanıyordum. hani gelişiyle gidişi bir olur ya girer kalbine, açar yüreğinde bir yara ve o yaraya kendisi merhemken acısını damlatır, deşer yarayı. gitmişti artık, görebilir miydim ? bilmiyordum ama sadece seni hep sevip hep sana hasret kalacağımı biliyordum.uyku tutmamıştı, göz bebeklerim kızarmıştı ağlamaktan.bu gecenin sabah oluşunu izledim.sensiz geçen bu günde dışarıya baktığımda, zamanın nasılda geçtiğini gördüm. Herkesin mutlu olduğunu, insanlar gülüp geçerken sokaklarda ellerinin sahipsiz kalmadıklarını gördüm. Sonra gittim, bir parkta oturdum. İki şaşkın aşığın, birbirlerine o bakışını gördüm, kıskandım. Düşledim seni oturduğum bankta yanıma getirdim hayalini. Baktım saatlerce ona, baktıkça bakasım geldi, sonra kalbimin o heyecanlanışıyla sarılmak istedim, olmadı. O kadar gerçekciydin ki hayal olduğunu unutmuşum. Kalbim seni her andığında, gözlerime seni hatırlatan fotoğraflar çıkıyor. Ya elele, kolkola gezen sevgililer, ya bankta öylece oturup saatlerce bakışan sevgililer, yada aşklarıyla dünyaya cenneti getiren aşıklar. Ben mi sadece kıskandım, seni görememek, sana dokunanamak, sana bir kelime edememek, gülüşüne, kokuna, nefesine, hasretim. Bu hasret o kadar büyük bir yük ki, kalbimin acı çekişinin her damlasını, gözlerim toprağa damlatıyor. Sen düşüyorsun toprağa, ve ben toprağı öpüyorum. Kalbim sıkışıyor, hayallerim cam kırıkları gibi, o hayaller bir işe yaramıyor ve o kırıklar batıyor içime içime. Ben nefes alamıyorum, artık seni tutamıyorum bu gözlerimde, akıp gidiyorsun, tutamıyorum. Ben seni çok seviyorum, sen yokken küçük bir odada rehine alınmış gibiyim. Bu odada kapı kilitli ve 4 bir yanı duvarla kaplı, bir ömür var bana vaad edilen. Kum saati işliyor ölüme bir adım öndeyim, kilit sensin ya sensiz boğulucam bu soğuk odada yada sen gelicen ben alamadığım nefesime kavuşucam. bir ömrüm var sana vaad etmişim o ömrü. artık bu gözler bir işe yaramazdı. gönül gözüm açılmıştı ve seni gördüğünde yazılmıştın kaderime, izin istenmeden.