Aşkın matematiğinde bir ile bir,
Toplamı her şeye eşittir, derler.
Sen ve ben… İki yalnız ruh,
Buluşunca bütün evren olur, gülümserler.
İlk bakışta sayılar dans eder gözlerinde,
Her tebessümün bir denklem çözer yüreğimde.
Zaman durur, saatler susar,
Birlikte attığımız her adım sonsuzlukta iz bırakır.
Senin varlığın bir sabit,
Bilinmeyen her denklemde çözüm.
Karşımdaki sen, tek ve benzersiz,
Benim için her hesap tamam, her sayı seninle anlamlı.
Geceler gelir, yıldızlar ışık saçar,
Seninle her toplam bir mucizeye dönüşür.
Bir ile bir, sadece sayılar değil,
Sen ve ben, sonsuzlukta bir bütün, bir aşk.
Rüzgarın uğultusunda adın çınlar kulaklarımda,
Dağlar yankılar, deniz dalgaları taşır seni bana.
Her taş, her yaprak, her su damlası fısıldar:
“Onun aşkı, bir ile birin toplamı kadar gerçek, kadar büyük.”
Ve bil ki, sevgilim, bu matematikte yalan yok,
Her toplamda sen, her toplamda ben.
Birlikte her şeyi aşarız, her sınırı geçeriz,
Çünkü aşkın hesabı sadece kalpte yazılıdır.
Gülüm, seninle bir ile bir,
Evrenin bütün sırlarını çözer gibi,
Her dokunuş, her bakış, her nefes
Bize ait bir sonsuzluk yaratır.
Ve sonunda anlarım ki,
Aşkın gerçek matematiği budur:
Bir ile birin toplamı sadece sayılarla sınırlı değil,
Sen ve ben, her şeye eşitiz,
Her şeye yeteriz,
Ve her şeyi aşarız, sonsuza dek…