Ay ilk dördün hâliyle karşımda. Evrelerini söylemek yerine hep dolunay demek istiyorum. Hilâl islamın sembolü ama nedense dolunayın yeri ayrı bende. Şimdi söyleyecek bir söz bulamıyorum kıymetli dost. İki gündür yıldızlar o kadar belirginki gökyüzünde. Dün farkettiğimde saat çok geçti, oturup izleyemedim. Çok geçten kastım saat 03.30 civarı. Senin geç tabirine uyuyor mu bilmiyorum kıymetli dost. Ama geceler ve masamla arama mesafe koydum. Şimdilik gayet iyiyim. O yüzden geç bir saat.
Şimdi ayın yanında çok belirgin bir gezegen var. Yani ben gezegen olduğunu tahmin ediyorum. İçimden keşke caminin üzerine denk gelseydi diye düşündüm. Ayı izlerken camiye arkamı dönüp oturmak zorunda kalıyorum. Sonra utanıyorum bu düşüncemden. Hiçbir şeyden tatmin olmayan, her şeyde başka bir alternatif oluşturan insanlara dönüşmüşüz diyorum. Eskiler tek çeşit yerlermiş. Bunun sebebini büyükler sadece yokluk olarak açıklasa da ben pek öyle düşünmüyorum. Bence kanaat diye bir şey vardı o zaman. Dedem büyük bir koyun sürüsüne sahip ve köyde üç evi varken nenem ona pekmez ve yufka ekmeğinden oluşan bir sofra kurduğunu anlatır. Bunu böyle değil de, az yiyen erkek kardeşime 'dedenin pekmezle altı yufka ekmek yediğini bilirim siz nasıl gençsiniz' olarak anlatsa da ben o zaman sofradaki pekmez ve ekmeğe dikkat etmiştim. Şimdiki misafir ağırlama kültüründen nefret ediyorum. Yoksulu mahcûb eden bir gelenek hakim şimdi toplumda. Yemeklerin fazlaca çeşitli olması, ardı arkası kesilmeyen ikramlar. Bunu bizim kesimimizde çok yapıyor. Eve misafir geldiğinde onlar gidene kadar sürekli bir şeyler hazırlıyorum. Bir yere gittiğimizde de aynı keza. İnsanların bu kadar yemesi bence normal değil, olmamalı. Beni yanlış anlama. Misafire ikram islamın geleneği ve efendimizin sünnetidir. Ayrıca bizim misafir sevgimizi bilirsin, evimiz hiç boş olmaz. Ancak birileri bu geleneği abartıp, müslümanca hayat ekseni dışına çıkartınca ortaya birilerinin mahcup olduğu acı bir portre çıkıyor. Var olan zaten ikram etmeli. Ama herkesten bu beklenilmemeli. Yine nerden nereye gelmişim. İçinden " sanane kim ne ikram ederse etsin, sanki misafir mi ağırlıyorsun " deme sakın. Ufak ufak tahripler bizi müslümanca yaşamın izzetinden mahrum bırakıyor.
Bugün bir söz okudum kıymetli dost. " Sanat, bir damlada okyanusu görebilmektir " diyordu. Biz bir damlada değil, şu koca kainatta bile göremiyoruz. Sanat incelik demektir. İncelikten ne kadar da uzak ruhumuz. Ay karşımda göğe süs gibi asılı duruyor ama adına iki mısra karalayamıyorum. Yazamıyor değilim, birkaç mısra gelir elbet. Ama hissetmeden yazmak oyunculuk gibi geliyor bana. Bir alışkanlık olarak yazılır, uyaktı kafiyeydi kolay işler bunlar. Ama bunun kalp boyutu var, öz saygı boyutu var. Kalbime oynayamam ben. Hissetmediği şeyleri yazarsam başta mürekkebime sonra tüm mürekkep sahiplerine saygısızlık etmiş olurum.
Bu arada risale okuma fikri çok güzel, hiç aklıma gelmemişti. Sözlerde teffekkür bölümü var. Bugün yarım saatte sadece on sayfa okudum. Lügatten bakarak okumak zaman alıyor. Hemen ardından İstikbal İslamındır kitabına başlayınca Seyyid Kutub'un üslubu beynimi rahatlattı diyebilirim. Risalelerin kesinlikle günümüz türkçesine çevrilmesi gerekiyor. Bunu hocamızda birçok defa söylemişti. Dün bahsettiğim filmin kritiğini defterime yaptım, ama izlemelisin. Tek izlemen daha iyi olur çünkü insan biri yanındayken ağlayamıyor. Filme dün Zeyneple başladık ama altyazılı old. için hemen uykusu gelmiş, tek izledim. Bir de Dangalı izledik ailece. İlk defa izleyen sadece ben ve Yusuftuk. Bu filmden sadece kızların da güreşebileceği anlaşılmamalı bence, neyse bir de onu anlatmıyayım şimdi. Filmden sonra Ali'nin güreş fikrini nazikçe reddettim. Zaten yenileceğim en başından belli bir de gece gece dayak yemek var, eli çok ağır. Sen on defa vur ben bir defa vuracağım diyor bir de. Babama söyledim de uzaklaştı yanımdan. Eşit şartlarda başka müsabakalara dedim. Okuma yarışı olur, ezber olur,kitap olur. Beden gücüyle olan hiçbir şeyde karşına geçmem. O da diğer meselelerde geçmez zaten.
Şehir sessiz kıymetli dost. Ben de sessizim. İçimden tek bir kelime çıkmıyor bu akşam. Satırlarımın dağınıklığından da belli oluyordur. Yarın arefe ve oruç tutanın gelmiş ve gelecek bir yıllık günahlarının affolacağını söylüyor efendimiz. Hatırlatmakta fayda var. İftarda birbirimize dua ederiz kıymeti dost. Efendimiz " Günahsız ağızla yapılan dua reddolunmaz " buyurunca ashab sormuş. Günahsız insan mı var ?
Efendimiz " sen kardeşinin adına, kardeşinde senin adına günah işleyemez " buyurmuş. Ve müminin mümine ettiği her duada melekler aynısını onun adına da isterler. Dualar bizim olsun kıymetli dost. Aminler bizim. Bu bayram midemize değil de kalbimize bayram olsun.
09.08.2019
Şimdi ayın yanında çok belirgin bir gezegen var. Yani ben gezegen olduğunu tahmin ediyorum. İçimden keşke caminin üzerine denk gelseydi diye düşündüm. Ayı izlerken camiye arkamı dönüp oturmak zorunda kalıyorum. Sonra utanıyorum bu düşüncemden. Hiçbir şeyden tatmin olmayan, her şeyde başka bir alternatif oluşturan insanlara dönüşmüşüz diyorum. Eskiler tek çeşit yerlermiş. Bunun sebebini büyükler sadece yokluk olarak açıklasa da ben pek öyle düşünmüyorum. Bence kanaat diye bir şey vardı o zaman. Dedem büyük bir koyun sürüsüne sahip ve köyde üç evi varken nenem ona pekmez ve yufka ekmeğinden oluşan bir sofra kurduğunu anlatır. Bunu böyle değil de, az yiyen erkek kardeşime 'dedenin pekmezle altı yufka ekmek yediğini bilirim siz nasıl gençsiniz' olarak anlatsa da ben o zaman sofradaki pekmez ve ekmeğe dikkat etmiştim. Şimdiki misafir ağırlama kültüründen nefret ediyorum. Yoksulu mahcûb eden bir gelenek hakim şimdi toplumda. Yemeklerin fazlaca çeşitli olması, ardı arkası kesilmeyen ikramlar. Bunu bizim kesimimizde çok yapıyor. Eve misafir geldiğinde onlar gidene kadar sürekli bir şeyler hazırlıyorum. Bir yere gittiğimizde de aynı keza. İnsanların bu kadar yemesi bence normal değil, olmamalı. Beni yanlış anlama. Misafire ikram islamın geleneği ve efendimizin sünnetidir. Ayrıca bizim misafir sevgimizi bilirsin, evimiz hiç boş olmaz. Ancak birileri bu geleneği abartıp, müslümanca hayat ekseni dışına çıkartınca ortaya birilerinin mahcup olduğu acı bir portre çıkıyor. Var olan zaten ikram etmeli. Ama herkesten bu beklenilmemeli. Yine nerden nereye gelmişim. İçinden " sanane kim ne ikram ederse etsin, sanki misafir mi ağırlıyorsun " deme sakın. Ufak ufak tahripler bizi müslümanca yaşamın izzetinden mahrum bırakıyor.
Bugün bir söz okudum kıymetli dost. " Sanat, bir damlada okyanusu görebilmektir " diyordu. Biz bir damlada değil, şu koca kainatta bile göremiyoruz. Sanat incelik demektir. İncelikten ne kadar da uzak ruhumuz. Ay karşımda göğe süs gibi asılı duruyor ama adına iki mısra karalayamıyorum. Yazamıyor değilim, birkaç mısra gelir elbet. Ama hissetmeden yazmak oyunculuk gibi geliyor bana. Bir alışkanlık olarak yazılır, uyaktı kafiyeydi kolay işler bunlar. Ama bunun kalp boyutu var, öz saygı boyutu var. Kalbime oynayamam ben. Hissetmediği şeyleri yazarsam başta mürekkebime sonra tüm mürekkep sahiplerine saygısızlık etmiş olurum.
Bu arada risale okuma fikri çok güzel, hiç aklıma gelmemişti. Sözlerde teffekkür bölümü var. Bugün yarım saatte sadece on sayfa okudum. Lügatten bakarak okumak zaman alıyor. Hemen ardından İstikbal İslamındır kitabına başlayınca Seyyid Kutub'un üslubu beynimi rahatlattı diyebilirim. Risalelerin kesinlikle günümüz türkçesine çevrilmesi gerekiyor. Bunu hocamızda birçok defa söylemişti. Dün bahsettiğim filmin kritiğini defterime yaptım, ama izlemelisin. Tek izlemen daha iyi olur çünkü insan biri yanındayken ağlayamıyor. Filme dün Zeyneple başladık ama altyazılı old. için hemen uykusu gelmiş, tek izledim. Bir de Dangalı izledik ailece. İlk defa izleyen sadece ben ve Yusuftuk. Bu filmden sadece kızların da güreşebileceği anlaşılmamalı bence, neyse bir de onu anlatmıyayım şimdi. Filmden sonra Ali'nin güreş fikrini nazikçe reddettim. Zaten yenileceğim en başından belli bir de gece gece dayak yemek var, eli çok ağır. Sen on defa vur ben bir defa vuracağım diyor bir de. Babama söyledim de uzaklaştı yanımdan. Eşit şartlarda başka müsabakalara dedim. Okuma yarışı olur, ezber olur,kitap olur. Beden gücüyle olan hiçbir şeyde karşına geçmem. O da diğer meselelerde geçmez zaten.
Şehir sessiz kıymetli dost. Ben de sessizim. İçimden tek bir kelime çıkmıyor bu akşam. Satırlarımın dağınıklığından da belli oluyordur. Yarın arefe ve oruç tutanın gelmiş ve gelecek bir yıllık günahlarının affolacağını söylüyor efendimiz. Hatırlatmakta fayda var. İftarda birbirimize dua ederiz kıymeti dost. Efendimiz " Günahsız ağızla yapılan dua reddolunmaz " buyurunca ashab sormuş. Günahsız insan mı var ?
Efendimiz " sen kardeşinin adına, kardeşinde senin adına günah işleyemez " buyurmuş. Ve müminin mümine ettiği her duada melekler aynısını onun adına da isterler. Dualar bizim olsun kıymetli dost. Aminler bizim. Bu bayram midemize değil de kalbimize bayram olsun.
09.08.2019
1 kişi beğendi ·
Yazarın diğer paylaşımları;
