Ayrılığın Yıldızları

Bir gençlik şafakında sönerken ahım,
Dinle ey hüzünlü gönül, bu öğüdümü:
Ayrılık, o samimi öğretmendir ki ateşten eliyle,
Yüreğinin mermerine çizer sabrın yazısını...

Ne umutsuzluk denizinde boğul,
Ne de ayrılık gecesini sonsuz san;
Çünkü her tan, kutsal bir kuşla fısıldar fecir:
"Bu fani dünya, sade bir imtihandır!"

O ıssız kıyıdan baktığında,
Gör denizin ötesinde kanaatin cevherini;
Her düşen damla, enginlerde inciye dönüşür,
Ama sedef olmayı göze almayan gönüle...

Cefai

Son Öğüt:
"Ey kavuşma arayan! Sakın aldanma geçici güzelliklere;*
*Gerçek aşk, o çile denizlerinin derinindedir..."