BABAMIN ÖĞÜTLERİ VE ANNEMİN MİRASI: MİSLİNA'NIN HAYAT REHBERİ

BABAMIN DİZDİĞİ İNCİLER: HAYATA DAİR 7 ÖĞÜT

1. "Acıyı Toprağa Ekmeyi Öğren"

"Kızım, büyük acılar zeytin çekirdeğine benzer. Sert kabuğunu kırıp toprağa ekersen, bir gün yağ olur sofralara şifa verir. Anneni kaybettiğimiz o gece, senin beşiğinin altına bir çekirdek gömdüm. Heidelberg'deki o ağaç işte o tohumdan çıktı."

2. "Yalnızlıkla Dans Et"

"Geceleri odana gelip seni izlediğimi bilirsin. Annenin boş yatağa bakıp ağladığım o anlarda, senin nefes alışın bana hayatı hatırlatırdı. Öğrendim ki; yalnızlık, sevdiklerinin ruhlarıyla konuşabileceğin kutsal bir alandır."

ANNEMİN GÖLGESİNDEN ÖĞRENDİKLERİM

1. Sabah Secdesi Bilgeliği

Baba hep anlatırdı: "Annen secdede vefat etti ama asıl sırrı, her secdede ölmeyi bilmekti." Hayatımda her düştüğümde, o secde anını hatırlarım. Dizlerim üstünde yükselmeyi, annemin son duruşundan öğrendim.

2. Mor Zambak Metaforu

Annem mor zambakları severdi. Babam derdi ki: 'Zambak kökü zehirlidir ama çiçeği şifadır. Annen de öyleydi; hayatı onu kökünden söktü ama o, bize hep çiçek açtı.' Ben de zorluklarımda köklerimi zehre değil, ışığa uzatmayı öğrendim.