BABASIZLIK

Hiçbir dil özlemi anlatılacak gibi güçlü değilmiş baba, o yüzden özleyen sessizleşirmiş sensizim. Babasizliğı en derinden yaşadığım günlerdeyim. Ben sensizlikten savaşmaktan çok yoruldum, içimdeki sessiz haykırışlarım hiç duyulmadı öyle özledim ki baba, bana bir şeyler anlatmanı. Sadece ölen mi hayatını kaybeder, senin yokluğun ne peki baba. Bin bir cümle kuruyorum ama iki kelimeyi bir araya getirip sensizliği anlatamıyorum. Yarım kalmışlığımı, nasıl yıkıldığımı sana anlatsam uyanırsın o mezardan babam. Acılarımı tek kelimeyle anlatacak olursam, buna da benim gücüm yetmez babam. Acı kalbimde bir boşluk açtı, dolmayan, kapanmayan bir yara oldu ve hiç geçemeyen yaranın acı "Babasızlık" oldu. Benden gittiğin günün gecesinde " ben şimdi ne yapacağım" diye ağlayarak uyuduğum geceyi nasıl unuturum baba?

Gittiğin gün bittiğim günmüş baba. Hiç bir şey yolunda gitmezken sen nasıl gittin. Sensiz geçen günler artık zorlaşmaya başladı, ben varlığında ki huzuru istiyorum, yokluğunun huzursuzluğunu değil. Sensizlik en büyük çığlık baba. Çünkü dünya başıma yıkılsa, ellerimi sımsıkı tutabilecek adamı kaybettim. Anlatırsam ağlarım dediğim bir tek Babasızlığım oldu, bana hayatı anlat deseler hep senden bahsederim baba. Ya sesini özlesem o zaman yetecekmi fotoğrafların. Gel artık ama gel fotoğrafların yetmemeye başladı. İkimizde öldük baba , sadece seni gömdüler. Sen gittikten sonra, ne kadar mücadele edersem edeyim, ne kadar çabalarsam çabalayım günün sonunda tutunacak hiç bir dalım yok baba.
Baba hasreti, hep bir yanım eksik çıktı...
"Ne zaman ki , babanın ellerinin yerine, toprağı avuçlarsan kimsesizlik nedir o zaman anlarsın".

Bugün seninle olan anılarımızı, sana bakarak gökyüzüne anlattım her yer sırılsıklam oldu. Kaçıncı uykudasın döngel artık babam...
Hayatımın en acı cümlesi, " babam olsa" deyip başlayan cümleler artık. İç çekişimde anladığım Babasızlığın ne kadar olduğunu.
Yorgunluktan mı, acıdan mı, çaresizlikten mi bilmem ama çok yorgunum baba
Her seni ziyarete geldiğim de bir parçamı orda bırakıyorum babam, yokluğunda parça parça eksiliyorum yok oluyorum kimse görmüyor, dünyaya sarıl deseler toprağını kucaklarım babam...

Kimseyle konuşmak istemiyorsundur ama birine çok ihtiyacın vardır, için baba diye bağırırda sesin çıkmaz. Babam öldüğünde bir yanım ölmüştü, diğer sağ kalan yanım yaşamaya yetmiyordu. Düşmekten kanayan dizlerimin üstüne basa basa kalkmayı öğrendim yokluğun da babam.
Şimdi ise "babasızlık esiyor, babamla büyüdüğüm yollar"

Çok saçmaydı baba, ruhum paramparça olmuştu ama ağlayamadım. Üşümesin diye üstünü örttüğüm adamı buz gibi toprağın altına gömdüler.

" İçimde acısını anlatamadığım bir "Babasızlık" var ama nasıl ağır anlayamazsınız."

Yoruldum baba... Hemde çok yoruldum. Ağlaya ağlaya gözyaşımı silmekten yoruldum. Kanayan yaramı sarmaktan... Hayalleri gerçek sanıp peşinden koşmaktan yoruldum. En çokta yorulmaktan yoruldum. Nefes nefese kalıp içimin daralmasından yoruldum baba... Baba; beni dizlerinde uyutsan, saçlarımı okşasan, çok yoruldun kızım hadi dinlen sen desen. Çok ihtiyacım var baba o saf sevgine çok. Sessizdir toprak
Dertleşmek için gidiyorsun
Ama susup kalıyorsun
Ne konuşabiliyorsun
Nede geri dönebiliyorsun...
Üşümezdim ki....
Koyardım ellerimi
Ellerinin üstüne ısınırdı
Bakardım gözlerine
İçim ısınırdı
Ya şimdi babam
Buz kesti her yanım
Artık yoksun.
Babanıza ettiğiniz Son veda Sizi üzebilir ama Ya gözlerine bakıp Son kez ellerini tutamadığınız veda Sizi mahveder.
İnsanın babası olsun
Olsun da varsın
Bin kilometre uzakta olsun
Babasız bir hayat
Nefessiz bir yaşam gibidir
Seni çok özledim baba.
Çaldığında arayanın
Baban olmadığını Gördüğünde
Telefon bile yük olurmuş insana.
Aklıma gelmezdi
Bir mezarlığın
Evim olacağı
Çok canım yanıyor baba.
Kalabalığın içinde Yetimliğin
Ayazına savrulmuşuz Yetimin yarasını Kim sarar.
Özlemek
Ağır gelir mi bi insana özleyipte görememek
Çok ağır bir imtihan
değil mi
Yokluğu gün gün
Sırtına yüklenen
Acıyla imtihanı
Çok zormuş çok.
Gecenin bir vakti
Bir dirhem uyku yok gözlerimde Herkes uyudu, rüyalara daldı Şehir, karanlığa büründü Ben ise, senin hayaline.
Telefonumda numaran var
sesin yok adın var sen yoksun öyle bir yola gittin ki arıyorum açmıyorsun sesine gülüşüne HASRET kaldım Çok özledim çok kabrin nur mekanın cennet olsun.
Benim en uzun gecem Seni kaybettiğim gün oldu Sabah hiç olmadı BABAM.
Kiminin yüzü gülerken Kiminin gecesi sabaha varmıyor Kimi mışıl mışıl uyurken Kimiside usul usul ölüyor Kuytu köşeler oldu meskenim Sessiz sessiz ağladım Hıçkırıklarım duyulmasın diye Ellerimle ağzımı kapadım Nasılsın diyenede İyim dedim İyi değilim...
Babamı kaybettiğim gün anladım
Acı neymiş
Ogün öğrendim
Ağlamak neymiş
O gidince Taş kesildi kalbim
Dünya taş kesildi
Ben taş kesildim
Onu mezara koyarlarken
Benide gömdüler sanki
Babasızlık En ağır imtihanmış
Gidenin ve bir daha gelmeyecek
olanın ağırlığı nekadar
Zormuş meğer. Derler ki... Güçlü insanlar ağlamaz Hayatın zorlukları Onlara birşey yapmaz Bilmezler ki o Hiç kimsenin olmadığı Karanlık odada ağlarlar.
Eskiden çok severdim...
Ama şimdi
Sen o toprağın altında
yatarken üzerine düşen
Her kar tanesi
Beni kahrediyor...
Sensiz alışmak istemiyorum
Ne kışa
Nede yaza...
Seninle konuşacak çok şeyimiz
varken
Beni yarım bırakmak
Yakıştı mı sana
Çok yorgunum
Kollarında dinlenmeye
Çok ihtiyacım varken
Beni yarım bırakmak yakıştı mı sana
Aslan babam.
Özlediğine Sarılabilen insanlar Çok şanslılar Benim özleyipte Sarılamadığım Babam var. Gözlerimin içine Derin derin bakışın Ellerimi sımsıkı tutuşun Gülümseyişin Bana son vedan mıydı?
Babam.
Gözlerim seni arıyor
Her yerde
Sensiz yaşam güzel değil
Eskisi gibi
Ah babam ah
Ciğerim benim
Uzaktan kokun geliyor
Hasretinden öleceğim.
"Nasıl bir his biliyor musun? Oda çok geniş ama sığamıyorsun, bak kapı orada ama çıkamıyorsun, Pencere açık ama nefes alamıyorsun.."
Baba yokluğu
İşte böyle bir acı Tarifi yok ki.
"Ve sen BABAM

Benim bu genç yaşımın en derin yarasısın.
Ağladığımda en çok aradığım.
Güldüğümde keşke olsa diye ilk
aklıma düşürdügum
Çocukluğum, masumiyelimsin.
en zayıf halimsin
En güçlü kıldığımsın en çok hep
çok derinden özlediğimsin
Burnumun ucunu tek sızlalan sensin. BABAM.
Buna özlemek denmez olsa olsa yangın bu babam dönmeyeceğini bilmek azap veriyo babam.
Çooook özledim be babaaam kızın sensiz yapamıyo sarılmak istiyo kokunu içine doya doya çekmek ve bırakmamak. Kötü haberini aldığımda kanım çekildi nefesim kesildi hayat durdu sanki baba.
Ben Babamın bu dünya da acılar içinde yalnız bıraktığı kızıyım...
Belki sırtımı yaslayacak Babam olsaydı yüreğinde ısınırdım bu kadar üşümezdim...
Vedasına alıştım ama
Yokluğuna gücüm yetmedi
Canım babam.
Senden önce derdim var sanıyordum Senden sonrasını bilmeden.
Çok yoruldum... Yorgunluğun içinde hep seni aradım.
Ben artık dualarıma sesini ekliyorum... Duyuyor musun baba?
Baba...
Mezarına değil, omzuna yaslanmak isterdim.
Gittiğin gün sadece sen gitmedin, Benim içimden bir çocuk da seninle gitti.
O günden beri büyümek istemedim,
Çünkü sen yoktun.
Bazı eller hiç bırakılmaz sanırdım..
Şimdi o eli yüreğimde tutuyorum.
Dünya dönüyor,
Ama ben hep oradayım:
Seni kaybettiğim gün.
Sana son kez 'baba'
diyemedim ya,
İçimde bir kelime hep eksik.
Bir baba gider...
Ardında bir ev değil, bir dünya yetim kalır.
Bir babanın gidişi
Evlatta hiç dinmeyen
Bir fırtınadır.
Bakmaya kıyamadığım gülüşünü Mezar taşında aramanın acısı Hiç geçmeyecek.
Sen hiç bayram sabahı yetimliğine ağladın mı?
Gözündeki yaşları içine akıttın mı Sen hiç baban için ağladın mı?
Bu bayram
Biri koşa koşa el öpmeye giderken Biri de buruk mezarlığa gidecek.
Gözümün önünde kayip gidisini izledim, kipirdamadan yattigin yerde çaresizce topraga verilisini izledim. Son kez dokundum, son kez öptüm seni geri getiremeyecegimi biliyordum çaresizce üzerine toprak atiligini izledim. Seni o çukurdan çekip alamadim, bitmisti hayat durmustu dünya. Çiğlik sesleri vardi, biliyordum gelmeyecektin Ama sanki bi yerden çikacakmişsın gibi heryerde seni ariyordu gozlerim. Sevdigini kaybettiğin gün, tüm heveslerinden dünyadan vazgeçtigin gündür. Çetin bir çaresizlik dönüyor etrafinda. Haykırmak istersin, sanki içindeki aci son bulacakmis gibi, sonra içindeki aci, gözündeki yaslarla, dilindeki keşkelerle kalirsin. "Insan ölecegini hissettigi an son kez evine gitmek istermis." Sen istedin mi babam?
Çocuğun hayatıyla babası oynar.
Yıllar boyu geçmeyecek izler, iyileşmeyecek yaralar bırakır. Ve o çocuk içindeki mezarlığa ilk babasını koyar.
Baba denince yanan bir yüreğim var kalbimin her atışı sana dua olsun beni yetiştirirken Döktüğün her terin damlası sana cennette irmak olsun Babam..
Babam öldüğünde hiç kimsenin babası ölmemiş gibi üzülmüştüm.
Şimdi bir baba öldüğünde, kendi babam ölmüş gibi üzülüyorum... Bana öyle güzel babalık yaptın ki...! hiç kimsenin babasına keşke benim babam olsaydı demedim.
Rabbim seni cenneti ile ödüllendirsin.
Babalar kızlarının omurgasıdır, dik tutar. Babalar kızlarının kaburgasıdır, içine rengarenk çiçekler açar.
Benim omurgam yok, kaburgam kırık. Babanıza çok iyi bakın Çünkü o acı tahmin ettiğinizden çok daha büyük Birgün kavuşmak dileğiyle BABAM...
BABAM demeyi o kadar çok özledim ki BABA diye avazımın çıktığı kadar bağırıp sonrada hıçkıra hıçkıra ağlamak geliyor İçimden.
BABAM Ne seni unutacak kadar Zaman geçecek ne geçen zaman seni unutmaya yetecek Yanımda olmasanda seni unuttuğumu sanma sakım seni çok ama çok özledim Duydun mu BABAM...
Mezarlığın yanından geçerken korkan Bir çocuktum şimdi ise oraya gideceğim günün umuduyla yaşıyorum çünkü orda BABAM Var.
Bu bitmeyecek ama devam da etmeyecek.

Ne kavuşacağım sana ne unutacağım.
Bir yerlerde adın geçtiğinde, hep aynı sızıyla hatırlayacağım..
Baba...
Bayram geldi BABA Babasız bir bayram daha geldi Anladım ki bayramsız BABA oluyormuşta babasız bayram olmuyormuş Sabah erkenden kalkıp Namazdan gelen babayı beklemeyince Bayram başlamıyormuş Bütün aile mezarlıkta buluşup Elini öpecez bayramlaşıcaz Sonra biz gidicez sen kalacaksın Ve Bayram bitecek gelecek bayramlarda buna benzeyecek Ve hiçbiri artık eskisi gibi olmayacak....
Özlediğinde resmini büyütüp Gözlerinden öptün mü hiç?
Kim tutacak senden başka elimi

Kim anlar benim halimi Her saniye tükendiğimi Derdime dermandın be babam.
Siz hiç ölen birinin yolunu beklediniz mi Siz hiç her gece Allah'a yalvardınız mı Bir kere rüyama gelsin diye Siz hiç ölen birinin mezarının başında Çaresizce kalk gidelim dediniz mi Siz hiç başkasının sesini ona benzetip sağda solda aradınız mı Peki sizin hiç nefesiniz kesildi mi Özlemden ve acıdan... Babamsızım
Eğer dönülme imkanı olsaydı dayanamaz BABAM gelirdi Benim babam o gün gelmedi ya
Anladım giden geri gelmiyor
Birgün kavuşmak dileğiyle BABAM.
Mezarlığa gidip (baba ben geldim) dediğiniz zaman ses gelmeyince anlıyorsunuz arkanızı yaslayacak Bir dağınızın olmadığını mekânın cennet olsun BABAM...
Bizim çok paramız olmadı
Biz yetim bir babanın evladıyız
Kendi emekleri çabaları ile
Bir yerlere geldi çok şükür
Adını anmaktan gurur duyduğmuz Bir BABAmız vardı..

Geçerdi o zaman belki. Başımı koyabilceğin omzun, dayabileceğim omzun, tutabileceğim elin olsaydı eğer baş ucumda, dayanabilirdim bunca olan bitene. Göğüsleyebilirdim tüm acıyı sayende, Saçımı okşaman yeterdi belkide, yokluğunda dizlerimde derman bulamıyorum yine.
Yokluğunda çok şey oldu, nasıl anlatacağımı bilemiyorum ama geçip giden zamana meydan okuyacaktık hani daha. Sen yeterki gel yine, yeniden tutunabiliriz hayata birlikte. Kurduğum hayallerim duruyor hâlâ, sensiz her bir yarım kalıyor arada . Tam olsun, tamam olsun istiyorum artık. Zaten benim yenildiğim tek savaş da babasızlıktı.