BAĞLANIYORUZ

Bağlanıyoruz...
Bir sokağa , arkadaşa , bazen bir çiçeğe , akvaryumdaki sıradan turuncu balığa ...
Bazen bir şehre ...
Bağlandığımız şeylere sanki bileklerimizden zincirliymişiz gibi yaşıyoruz hayatı.
Bazen o zincir dert veriyor bize ,
Uzaktan uzağa seyrediyoruz yüreğimizin olmak istediği yeri , uykularımız kaçıyor ,
Özlem sızlatıyor burnumuzun direğini..
Gün oluyor yaşarıyor gözlerimiz , kanıyor bileklerimiz...
Bağlanıyoruz çünkü yaşadık onlarla.
Yaşanmışlıkların var o sokakta ,
Bazı geceler beraber güldün arkadaşınla ,
Çünkü su verdin o çiçeğe , her sabah besledin o sıradan turuncu balığı.
Bir şehir var arkanda bıraktığın gözünden ırak , yollarından uzak olan.
Bağlandın çünkü , yaşadın o şehirde.
Yazının sıcaklığını ,
ilkbaharının çiçeklerini tanıyorsun.
Bilirsin şimdi soğuk olmaz oralar ,
Kışı üşütmez insanı ,
kar görmez o şehrin caddeleri.
Ama bağlılık işte.
Özlemi sızlatıyor burnumuzun direğini ,
Gün oluyor yaşartıyor gözlerimizi ,
Kanatıyor bileklerimizi.
Şimdi can havliyle koparmaya çalışıyoruz zincirimizi.
Çünkü yaşanmıyor onunla.
Gezmeler , günlük işler tat vermiyor insana.
Kanıyor bileklerimiz ,
Can havliyle çekiştiriyoruz zinciri.
Kopmuyor zincir...
Hayat bu , başka bir şeye bağlamadan , zincirlemeden âzâd etmiyor seni.
Bileğim kanıyor. Bu zincir artık canımı acıtıyor.
Başka bir zincir ?
İstemiyorum... Şimdi bir yarabandı yapıştırırım bileğime , birkaç güne kadar geçer ağrısı ,
hem izi kalmaz dedi annem ...
Alıştım ben o şehre , evet bazı geceler uykularım kaçıyor , özlem sızlatıyor burnumun direğini , kanıyor bileklerim , ama seviyorum ben o şehri , sokakları..
Seviyorum suladığım çiçeği , her sabah besleyip hatrını sorduğum sıradan turuncu balığı. Başka bir zincir istemiyorum hayattan..
Hem şimdi bir yara bandı yapıştırırım , bir kaç güne kadar geçer ağrısı. Hem izi kalmaz dedi anem. Bir kaç güne kadar geçer ağrısı...