BAHSETMEYECEĞİM

Bu kez sokaklarımdan…
Kentimden…
Umutsuzluklarımdan..
Öfkemden, bahsetmeyeceğim anne.
Çünkü; yoruldum artık.
Anlıyor musun?
Yoruldum!
Şiirlerim he boynu bükük.
Anılarım ise dünkü gibi taptaze, yakar yüreğimi.
Aksamlarım sabahıma yük olmuş.
Beden ruha kenetli…
Mürekkebi bitmiş düşüncelerimin.
Düşlerim ise…
Hayır bahsetmeyeceğim!
…
Bahsetmeyeceğim sana düşlerimden.
Düşlerimdeki düşüşlerimden.
Her düşüşte kanayan dizlerimden, dirseklerimden…
Ellerimdeki mevsimsel çatlaklardan da bahsetmeyeceğim sana.
Üzülme annem!
Ben şiirlerimde mektuplarım da çok üzdüm seni.
Sen hep mutlu ol anne.
Yattığın yer cennet çiçekleri ile donansın.
Sen gülümsedikçe rengarenk açsın o çiçekler.
Kendine iyi bak diyemedin ya giderken,
Bakamazdım da zaten sen gitmişken