Bana Benzeyen Seni

İnsan kendine benzeyeni neden sever ki,
Belki kalbini kendi kalbinde bulduğu için.
Sen gülünce ben tamamlanıyorum sanki,
Susunca bile içimde senin sesin.

Bir bakışında tanıdım kendimi,
Bir dokunuşunda geçmişimi,
Ne garip, seninle her şey yeni ama
Her şey de bana çok tanıdık gibi.

Aynı yerden kırılmışız biz,
Aynı yerden umut etmişiz.
Belki de bu yüzden,
Senin yanında acım bile sessiz.

İnsan kendine benzeyeni severmiş,
Çünkü orada kaybolmazmış hiç.
Ama ben sende kaybolmak istedim,
Kendimi bulmaktan bile vazgeçerek…