Herkesin bir yuvası var birde hiç bir yuvaya ait olamayan . Yüreğimi ortaya koyupta nereye giderse gitsin kendini ait hissedemeyen var . Hangi aska sahip çıkacağını nereye ait olduğuna karar veremeyen var. Iki arada bir derede uçsuz bucaksız bilinmeyen gezegende bir yere sığamayan var . Şehirler boyu gidip aklindakini silemeden gelenler . Kucucuk şeylerde mutluluğu yakalasa da bir türlü mutlu olamayan insanlar var . Aitligin anlamını çözemeyen kalabalıkların içinde yalnız kalan, bir türlü silemediği anıların üstüne konan acıları unutmaya çalışan, bir ömür unutamayacağı yorgunlukları olan var . Ömrünün en güzel yıllarında yapılan yanlışları hataları silmeye çalışan ve hiç bir zman mutluluğu bulamayan insanlar. Nerede yanlış yapıyoruz? Mutlu olmak neden bu kadar kolayken insanlar zorlastiryor bunu . Çeşit çeşit insanın bulunduğu bu dünyada kuşlar kadar yer edinememek niye ?