Başlıksız

Sessizliğime inatla sağır olan kişiler! Artık hayatımdan gidin.Sessizliğime inatla sağır olan kendim.Artık git.Artık haykırmak istiyorum; ne istiyorsam onu haykırmak.Bir de benim istediğim bir şey olsun.3günlük dünya dediğiniz bu çakma düzende bari bir gün istediğim gibi yaşayayım.Artık etrafımı bulanık görmekten bıktım.Bir gün de ağlamayayım gördüklerimi net göreyim.Sevincimi gemimin güvertesine asıp denizlere haykırayım mutluyum diye.Özgür olayım. Kimseye yaptığım şeyler için hesap vermeyeyim.Kendimi kalıplara sokmayayım.Bi salın beni.Kendimi aramaya çıkayım.Çok bi şey değil,kendimi istiyorum ben.Derme çatma evimde sobanın yanıbaşında oturup gecenin sessizliğini yırtan trenlerin sesini dinlemek istiyorum.Evimi istiyorum.Çocukluğumdaki huzurumu istiyorum.Sadece bir gün bunu istiyorum.Aynaya baktığımda çocukken gözlerimde gördüğüm ışıltıyı istiyorum.dışarı çıktığımda saçlarım rüzgarla buluşsun.Ayaklarım en koyu çamurlara batsın.Üstüm başım kirlensin.Ağaçlar benim onlara tırmanmamı,sarılmamı beklesin.Ağacın dalına salıncağımı asayım.Hiçbir düşünceye sahip olmadan sadece o an o salıncakta sallanayım.Aklımın dibi,kıyısı bomboş olsun. Ve bir de sen ol yanımda.Beni salla salıncağımda.Kokunu hissedeyim.Kendimi seninle tamamlayayım.
Her şeye geç kalmak bu kadar koymaz da bana bi sana geç kalmak,işte bu darmadağın eder beni.Zaten hiçbir şey bana ait değil.Tıpkı sen gibi.
Ölüm var ya ölüm, ben gibiler için muhteşem bir kurtuluş yolu.Bu bomboş dünyada ne güneşim,ne denizim ne gecem hiçbir şeyim yok.Sen güneşini,geceni,denizini benimle paylaşırsan hastalığının son evresine gelmiş ve artık ölümü bekleyen bi hastanın son arzusunu yerine getirmiş olursun.
O kadar ağırım ki bu ağırlıkla kendime yetişemiyorum.Kendime yetişememek bana daha bir ağır geliyor.O ağırlıkla düşe kalka uzakta gördüğüm sana ulaşmaya çalışıp ulaşamamak ise daha daha ağır.Artık sanmak istemiyorum.Artık kafamdaki gerçek olabilecek şeyler gerçek olsun.Örneğin artık sana sarıldığımı sanmayayım.Sana sarılayım. Artık ağır olmayayım kendime.