Bazen bağırmak istiyorum baba…
Gökyüzüne, toprağa, kadere… “Neden?” diye sormak istiyorum.
Neden erken? Neden yarım? Neden böyle acımasız?
Ama hiçbir cevap gelmiyor.
Sadece sessizlik…
Sadece içimde büyüyen bir çığlık…
Sen gidince içimde kocaman bir boşluk oluştu. Doldurmaya çalışsam da dolmuyor. Herkes “zaman geçer” diyor ama bilmiyorlar; zaman geçiyor ama acı kalıyor. Sadece biraz daha içe gömülüyor. İnsan yaşarken ölüyormuş biraz… Ben sensiz kaldığım günden beri bunu yaşıyorum. Ama yine de seni sevmekten, özlemekten vazgeçmiyorum. Çünkü bu acı bile senden kalan en değerli hatıra gibi…