bazı insanları hiç anlayamıyorum

bazılarını hiç anlamıyorum, karşı tarafla alay edince ellerine ne geçiyor? ya da bir konu hakkında konuşulduğunda o kişi anlatıyor, anlatıyor söz misal, söz sırası bana geldiğinde “tamam selin uzatmayalım” deniyor. ya da boş ver, abartıyorsun” deniyor. madem söz sahibi olamıyacağım, o zaman neden bana anlatıyorsun? her şeye tamam deyince sorun yok. ama bir laf edince benden kötüsü de yok. yoruldum artık, hayatıma giren her insanın bende kötü hatıralar bırakmasından yoruldum. aklınızda nasıl bir selin var bilmiyorum. ama bildiğim insan konumunda olmadığım. öyle olsaydı, misal çizimle, hareketle ya da sözle alay etmez, hor görülmezdim. herkes her şeyi söylüyor, ama selin üzülür mü, kırılır mı, hayal kırıklığına uğrar mı düşünen yok. soytarıya ihtiyaç varsa ki o da insan evladı o da hak etmiyor, aşağılanmaya, hayalleriyle oynanmasına, yinede illaki soytarı lazımsa o kişi ben değilim. ağıza her gelen söylenip de, sonra yok efendim şöyleydi, falan demesin. yoruldum artık çocukluğum, lise yılların hep hor görülerek geçti. artık insan evladı olduğum anlaşılsın istiyorum. alay edilmemek, küçük düşürülmemek istiyorum. mutlu olmak istiyorum. ve artık bunu hak ettiğimi düşünüyorum. bir şey söylerken ya da yaparken lütfen karşınızdaki insanında bir kalbi, bir gururu olduğunu unutmayın..