Uzaklardan duyulur adın
Milim milim adımlarla hissederim uzaklığını
Adının verdiği sıcaklığı
Hem yakınımdan, hem uzaklığından farkederim...
Mutlu sonla bitemedik
Sanırım ben, bize yetemedim
Zaten sende biz yoktu,
Ben o yüzden muradıma eremedim...
Bir fincan kahveni içsem, 40 yıl hatrım kalır mı?
Sorun değil allasen bana 1 günde yeter!
Gerçi senin 1 saatin bile kıymetliyken,
Bana 1 saniyeni bile vermezsin sen, aklım alır mı?
Değil mi aşktan adam, bak kadının bugünde kendini astı
Kahve gözlerinde kan ağlayıp, telvesinde acı yaktı..
Bir yudum almadın hiç sevgisinden, oysa ki o sana ömrünü adadı..
Sen güle oynaya giderken, o tüm benliğini yaktı...
Giderken bana beni bile bırakmadın!
Aşkımı da alsaydın bari ey gözleri yağmur adam!
Bir denizin maviliğinde senin soyadını alamadım, ıslanamadım yağmurundan
Bende miydi sorun, bilmiyorum...
Değer vermek uzaklaştırır mı karşındaki insanı?
Çok sevmek mi boğar sevdiğin adamı?
Yaktıktan sonra kalbimi defolup gitmekte neyin nesiydi?
Düşünmedin mi hiç kadının olanı?
Bir kelimenle mutlu olan o aşığı?
Hiç mi görmedin gözlerinde sevgiyi?
Bu muydu aşkın Allah'ın belası?
Şimdi git diyemiyorum! Neden? Çünkü hala seviyorum!
Bir bitmek bilmedi aşkım, sende kaldıkça karalanıyorum
Ah çekiyorum, bitiyorum, unutamamak da cabası, yitiyorum, ölüyorum!

Görmüyorsun, bir gözünü ayırıp bakmıyorsun!
Her gece aşkına ağlayan kadından selamını bile esirgiyorsun..
Ne yaptım ki bana ağıtlar yaktırıyorsun?

Nasılda bir yanım sen derken, diğer yanım ah ediyor
Ahhh bir bilsen nasıl da içim içimi yiyor..
Pişman oluyorum her ahımda, sen bana bakma duygusuz adam
Ben olmayacağım nasılsa, sonunda seni yargılayan...
Ama ben oluyorum işte her gece böyle ahlayan, ağlayan...