En son kabrin Kucaklayacak

Ağlıyorum şimdilerde,
Amansızca , sessizce sensizliğe.
Şu garip gönlümde nasır tutmuşsun,

Yüzümü güldürüp,
İçimi güldürmeyi unutturmuşsun!
Aman sessiz ağla şairim,
Yan odadaki annen duymasın!

Sen onu bedelsiz bir günah sanıp, İşlemişsin yüreğinin en derinine.
O da bedelini ödedip, gitti ellere!

Bu bedelin acı halkasında,
Yalnızlığının son safhasında,
Ölüme kafa tutmuşsun kime ne!

Yine kalan sensin,
Buz gibi sevdayla bir başına!
Isıtıp ısıtıp yüreğine yedirmen niye?

Bu kaçıncı aldanma?
Bu kaçıncı yanma?
Az kaldı yüreğinin ölümüne,
En son kabrin kucaklayacak seni,
Anlasana!