Bildiğin Yerdeyim!

Özür dilerim her şey için. Kalbimde küçücük bir bebektin, her geçen gün daha büyümektesin. Sana söyleyecek o kadar çok şey var ki kalbimde. Günden güne artan sessizliğin. Her geçen saniye bir adım daha uzaklaşıyorsun benden. Ben hala bildiğin yerdeyim.

Sahilimde bankta oturmuş izliyorum sadece. Kuşların uçuşunu, gemilerin gelip gitmesini. Her şey çok tuhaf. Eskisi gibi canımı acıtmıyor çoğu şey. Fırtınalar, kasırgalar oldu sen gittikten sonra. Hiçbiri etkilemedi eskisi gibi. Dimdik duruyorum her şeyin karşısında. Dilimde binlerce kelime var, kalbim sessizce bekliyor sadece. Biliyorum uğramayacaksın hiçbir zaman buraya. En çok bu yoruyor beni, fırtınalar karşısında dimdik duran bedenim sadece senin yokluğun karşısında yarım yamalak. Hatırlar mısın bilmem ama ben hiç unutmuyorum. Gemileri saydığımız o liman, çiçekleri ektiğim yer şu an. Beni bilirsin, umudun içinde kendine zarar verenim. Çiçekler ekiyorum, kasırgalarda yok oluyorlar. Bazıları büyüyor ve en güzeli sevdiğin renkte çiçekler açması. Kokularını, kokuna benzetmeye çalıyorum ama yetmiyor.

Bazen sessizce adın yazılı gemiler geçiyor denizden. Heyecanlanıyorum, sonra anlıyorum sen değilsin. Özlüyorum, bana söylediğin tüm kelimeleri. Bana söylediğin kelimeleri şu an söylüyormuşsun gibi hatırlıyorum. Şiirler yazdım tüm kelimelerinden. Bir gün gelirsen bu limana sana büyüttüğüm çiçeklerin yanında sana ait şiirlerim var dilimde. En çok güneşin batışını seviyorum artık. Aydınlık bir an karanlığa bırakıyor yerini. Güneşi sana benzetiyorum. Bir an geldin tüm aydınlığınla hayatıma ve bir anda o aydınlığı alıp, karanlığa bıraktın beni. Karanlıkta senden gelen, karanlığı da seviyorum artık. Geri dönersin, tanıyamazsın diye, bildiğin her şeyi kara kutuya koydum ve gömdüm. Geldiğin an, yine eski benle karşında olacağım. O kadar çok özledim ki seni, kimseye söyleyemiyorum. Anlatsam, hakkında kötü yorumlar yapmaya başlayacaklar, beni teselli etmek için. Ama sen kötü değilsin ki, bunu çok iyi biliyorum. Seni kötüleyerek nasıl teselli bulabilirim? İnsan aydınlığı kötüler mi? Kötülemeye çalışsam bile bakışların aklıma gelecek. Bakışlarında ki o parıltı. Sessizliğe bürünecek o vakit her şey. Ben daha aşık olacağım. Yeryüzüne adını yazıyorum, en güzel kalemle. Eğer okursan, ben hala bildiğin yerdeyim.