Bilmeyecek sin bir daha

Uykusuz bir gecede sensiz Bir odada. Yokluk ile varlik arasinda gidip gelen kalbim hatir ladikca Seni ayna karsisin da bos gözler ile kendi yansimam da göz yasi döküp umutsuzca aglayan gözlerin her göz yaşların da sana bitmek bilmeyen cigliklarini duymayacaksin bu gecede zor luk ile yatmak icin gözlerimde uyku olsun diye benligimi mühürledigim yatagim da olmuyacak sın her gözümü kapadigim da kulak larimda ugultuyla baslayan sesine ciglik lar ile haykirdigimi bilmeyecek sin her zaman ki gibi
gecenim bir vakti hatiralarin dan kacar gibi ciktigim evimden yaka paça sensiz geceler de yürümeyi bilmeyecek sin umut etdigim hayati sokak lambasinin altinda kelebek lerin ışıkda dans edisini hayal meyal sensiz ligi bilmeyecek sin kuytu bir köşede soguk sabah ayazinda seher vakti gibi uzaklardan dokunmuycaksin yanlizligima sonrasimi icim de sana ait sözleri önce öfkemi sonra geri dön diye sezsiz ce fisildamalari bilmeyecek sin seni çok sevdigimi görmeyecek sin