Bir Akşam Yemeği

İyi akşamlar güzel kadın. Gecemin üzerine ay ışığı gibi düşüyorsun. Avuçlarında yıldız tozları, parmaklarında yıldız tozları, gözlerinde ise yıldızların kendisi var. Dudaklarında kıpkırmızı gül bahçeleri, teninde ise o güllerin kokusu var.
Hoş geldin evime. Kırmızı elbisen gözümü alıyor. Mum ışığıyla aydınlanan salonumu utandırıyor. Şalını çıkarırken kokun yayılıyor etrafa…
Oturuşun asalet saçıyor iklimlerime. Masadaki çatal bıçak senin elinde mücevher gibi parlıyor. Yüzündeki hafif gülümseme için aklımdan romanlar yazıyorum. Bayram ilan ediyorum bu geceyi. Karanlık diz çöküyor senin önünde. Yelkovan akreple sevişiyor sen konuşunca, zaman coşkun nehirler gibi akıyor. Sonra sen gözlerimden kalbime akıyorsun nefesim kesiliyor ve kalbim duruyor o an. Dilim konuşuyor ama aklım tutuluyor. Yaptığım yemek hiç bu kadar lezzetli olmamıştı. Sen yemeği beğeniyorsun bense yüzlerce kez teşekkür ediyorum ellerime seni memnun edebildiği için. Kadehin kırmızısı dudaklarına o kadar yakışıyor ki parmak uçlarım uyuşuyor inceden. Başımda hafif bir ağırlık, gözlerim hafif kısık. Gayri isti yâri bir şiir dökülüyor dudaklarımdan, önce ben utanıyorum sonrada senin yanakların kızarıyor ara ara kaçamak bakışlar atıyorsun dudaklarıma. Bense gözlerimi bir an olsun kırpmıyorum. Hafiften çalan müziği mırıldanıyorsun. Gözlerinin kapıyorsun. Gözlerin açılınca karanlığımı bitiriyorsun ve sana “günaydınım” demek istiyorum. Saçlarına meltemler düşmüş, dalgaları gönül kıyılarıma vuruyor. Seninle sohbet ederken fark ediyorum ki gönlüm ipleri eline almış, zihnimi alt etmiş, ille de sen diyor.
Benim gecem, yıldızlarım, sonsuzluğum. Sefa geldin evime. Ayak bastığın her yer sevinçten titriyor, kokun dalga dalga yayılıyor nefeslerime. Ben veda ettim bugün. Diğer bütün kadınlara, sensizliğe ve bedeninin olmadığı bütün sessizliğe. Ben varlığını çerçevelettim evimin her köşesine.