BİR GÜLÜŞÜN YETER

Kırılmışsam, sen sararsın içimi,
Bir kelimenle geçer ağrılarım.
Her şey karanlık görünürken bana,
Senin bir gülüşün yeter
Tüm gökyüzünü güneşe çevirmeye.

Ben ağlarken gizli gizli,
Sen hissedersin uzaklardan bile.
Kalbimden geçenleri sen duyarsın,
Çünkü senin sevgin,
İçgüdü değil, yürekle örülüdür.

Bir omuz verdin her ihtiyacımda,
Ne zaman düşsem, sen tuttun elimden.
Yüzümdeki sahte gülümsemeyi bile
Gerçekten ayıran sensin,
Seninle kandıramam kendimi bile.

Her şeyden önce seninle olmak huzur,
Kalabalıklarda bile yalnız değilim.
Çünkü biliyorum, bir yerde varsın sen,
Kalbimin gizli bir köşesinde
Dualarımın baş ucunda duran.

Ve tüm bunların adı, “abla” değil,
Bu bambaşka bir şey, bambaşka bir his.
Senin varlığın bir mucize gibi,
Bir gülüşün yeter bana,
Yorulmuş kalbime nefes olmaya.