Bir gün unutursam

Hala evinin önünden geçerken durup aynı pencerenin altında izliyorum, şiirler yazıyorum, şarkılar, bazen göz yaşı dolduruyor sayfaları ama ödün vermiyorum gülüşlerimden. Zor olsa da o pencerenin altından ayrıla biliyorum, korkuyorum aklıma onun başkasını sevebilme ihtimali geliyor, bana baktığı gibi başkasına bakması canımı acıtıyor, gülüşü, kokusu, sinirliyken ki yaptığı hafif tebessümü unutamıyorum. Unutamam seni çünkü gülüşün hele daha bende saklı hiç ayrılmaya niyeti yok, gitmesinde ben unutmak istemiyorum ne zaman bir yerde konu senden açılsa kapatmaya kıyamıyorum. Ne kadar kitap okusam da, şarkılar dinlesem de hiçbir fayda etmiyor, yazıyorum evet ilk günkü gibi hiç durmadan unutmamak için sürekli yazıyorum, olur da hatırlamak için yazıyorum.